Zgodnie z normą resortową RN-59/MB-2952 izolacje wodochronne zostały podzielone na: przeciwwilgociowe, przeciwwodne i paro- chronne.

Izolacje przeciwwilgociowe są przeznaczone do zabezpieczania elementów budowli przed działaniem wody nie wywierającej na nie ciśnienia, tj. wody opadowej albo wody kapilarnej, podciąganej z gruntu.

Izolacje przeciwwodne mają na celu zabezpieczenie elementów budowli przed przenikaniem przez nie wody wywierającej na nie ciśnienie hydrostatyczne.

Elementy okapowe z tworzyw sztucznych nakłada się na wspomniane zaczepy w taki sposób, aby odgięcie kapinosa bło podsunięte pod wystające na zewnątrz końce zaczepów. Górne brzegi elementów okapowych mocuje się za pomocą gwoździ papowych z podkładkami blaszanymi.

Przez obróbki dachowe rozumie się zabezpieczenie okapów, gzymsów, kominów, murów ogniowych itp. przed zaciekami. Okapy stanowią zakończenie pokrycia połaci dachowych i mają zadanie odprowadzać spływającą z dachu wodę do rynien. Każdy okap powinien być zakończony „kapinosem”. Przykładowe profile pasów nadrynnowych, czyli okapów, są podane na rys. 5-50.

Uchwyty do mocowania rur spustowych powinny być wykonywane z płaskowników stalowych ocynkowanych o przekroju 3 X 25 mm. Wewnętrzna średnica uchwytu powinna być o 2 mm większa niż zewnętrzna średnica rur spustowych, dla których jest przeznaczony.

Przekrój rury spustowej powinien być dostosowany do wielkości zlewni. Przyjmuje się, podobnie jak dla rynien, że 1 m2 powierzchni zlewni odpo wiada 1 cms przekroju rury spustowej. Jak wynika z tablic 5-2 i 5-3 rynnom o przekrojach:

Rury spustowe mogą być wykonywane z tych samych materiałów co i rynny. Gotowe odcinki rur, formowane fabrycznie z folii twardego PCW lub żywicy poliestrowej, wzmocnionej włóknem szklanym lub poliamidowym (tzw. nylonem lub stilonem) są dostarczane na budowę i montowane w sposób podobny do metod tradycyjnych.

Powierzchnie, przeznaczone do sklejenia czyści się z brudu oraz ewentualnego zatłuszczenia, a następnie dopasowuje się sklejane części, zmiękcza je nieco rozpuszczalnikiem, smaruje odpowiednim klejem i silnie dociska do siebie łączone elementy, za pomocą zacisku drewnianego lub metalowego (rys. 5-40).

Najdogodniejsze profile rynien przedstawia rys. 5-36. Długość odcinków rynien z PCW wynosi 3,00 m. Oprócz prostych odcnków rynien są wyrabiane narożniki zewnętrzne {rys. 5-37a), narożniki wewnętrzne (rys. 5-37b) oraz denka lewe i prawe (rys. 5-38).

Między poszczególnymi odcinkami rynien (w połowie odległości między rurami spustowymi) zakłada się tzw. kompensatory umożliwiające podłużne ruchy rynny. Rolę kompensatora może spełniać krótki odcinek rynny montowany w sposób wskazany na rys. 5-39.

Rynny 

Rynny są wykonywane z twardej folii PCW, z laminatów poliestrowych wzmocnionych włóknem szklanym lub z polietylenu. Poszczególne elementy rynien są przygotowywane w odpowiednich wytwórniach, a na budowie odbywa się jedynie ich montaż.

Pokrycia tarasów i stropodachów mogą być rozpatrywane jedynie łącznie z izolacją cieplną i parochronną, a tarasy dodatkowo łącznie z posadzkami lub warstwami ochronnymi z materiałów sypkich.

Wzmacnianie powłoki wkładkami z włókien szklanych odbywa się przez ułożenie welonu lub tkaniny na pierwszej warstwie powłoki i przywałko- wanie jej do podkładu przy użyciu dodatkowej ilości masy. Następna wkładka może być układana (na ważniejszych obiektach) w analogiczny sposób na pierwszej, a ostatnia warstwa powłoki powinna kryć wszystkie włókna w sposób ciągły. Należy przewidywać dylatacje w powłoce co 5 m w obu kierunkach, a ile jest ona wzmocniona włóknem szklanym.

Strony