Pokrycia powłokowe cz. II

Wzmacnianie powłoki wkładkami z włókien szklanych odbywa się przez ułożenie welonu lub tkaniny na pierwszej warstwie powłoki i przywałko- wanie jej do podkładu przy użyciu dodatkowej ilości masy. Następna wkładka może być układana (na ważniejszych obiektach) w analogiczny sposób na pierwszej, a ostatnia warstwa powłoki powinna kryć wszystkie włókna w sposób ciągły. Należy przewidywać dylatacje w powłoce co 5 m w obu kierunkach, a ile jest ona wzmocniona włóknem szklanym. Przykładowa receptura masy powłokowej z żywicy poliestrowej:

Masa do gruntowania podkładu: żywica Polimal 109 1000 g żywica Polimal 151 120 g pasta HCH 20 g naftenian kobaltu 2°/u 2 g. Masa do wykonania powłoki ma analogiczny skład z dodatkiem 1 g parafiny.

Kolejność mieszania składników powinna być następująca: najpierw należy zmieszać ze sobą oba rodzaje żywicy, następnie dodać naftenian kobaltu, a na końcu pastę HCH i parafinę oraz ewentualnie pigmenty. Nie wolno mieszać bezpośrednio pasty HCH z naftenianem kobaltu, gdyż grozi to wybuchem.

Przygotowana masa powinna być zużyta w ciągu 50H-70 minut, gdyż po upływie tego czasu zaczyna twardnieć. Najlepiej przygotowywać małe porcje masy do zużycia w ciągu 30-40 minut. Masę nakłada się pędzlem, przy czym każdą następną warstwę nakłada się po wyschnięciu poprzedniej. Żywica Polimal 109 tworzy powłoki zbyt sztywne i łatwo pękające, natomiast dodatek żywicy Polimal 151 nadaje im pewną sprężystość i giętkość, co przedłuża trwałość powłok oraz ich szczelność. Zastosowanie tych powłok znajduje się w stadium doświadczalnym.