Spienianie poliuretanów przy użyciu lekkich, przenośnych i precyzyjnych urządzeń [65], [75] jest łatwe i szybkie, co umożliwia zastosowanie poliuretanów na budowie lub w wytwórni prefabrykatów. Znanych jest już kilka metod spieniania poliuretanów w budownictwie [62], [65]: a) wylewania (bezciśnieniowego lub pod niewielkim ciśnieniem), b) wtrysku z przedspienieniem, c) natrysku (w płynie lub w rozpyleniu).

Piankowe tworzywo z żywicy poliuretanowej pod względem właściwości technicznych przewyższa wiele innych. Główną zaletą pian poliuretanowych jest możność wypełniania nimi w stanie ciekłym wszelkich form i szczelin. Ciekła mieszanka żywicy ze środkiem spieniającym ulega samoczynnemu spulchnieniu i ściśle wypełnia przestrzeń w formie lub szczelinie, silnie przywierając do otaczających ją powierzchni.

- a) roztwór żywicy mocznikowo-formaldehydowej,

- b) nekalina „S” - (substancja powierzchniowo-czynna),

- c) roztwór wodny kwasu fosforowego - (zwykle 1-1-2-procentowy),

- d) gips budowlany.

Świeża piana posiada dość niskie pH wskutek obecności kwasu fosforowego lub szczawiowego użytego do jej utwardzania. Zawartość kwasów może powodować korozję metali, z którymi piana może się stykać przy ocieplaniu różnych elementów na budowie. Z tego względu wszystkie części metalowe powinny być chronione przed korozją odpowiednimi powłokami, np. asfaltowymi, położonymi przed rozpoczęciem prac izolacyjnych.

Piankę mocz- nikowo-formaldehydową otrzymuje się z następujących składników: żywicy mocznikowo-formaldehydowej, nekaliny S, kwasu fosforowego, oranżu metylowego i wody. Przed rozpoczęciem wykonywania izolacji konieczne jest przygotowanie dwu roztworów: jednego - spienianego, a drugiego - utwardzającego.

Roztwór spieniany może składać się z nekaliny S - 40 kG/m3 i z wody - 460 1. Roztwór utwardzający składa się z 60 1 kwasu fosforowego i 940 1 wody oraz 0,2 kg oranżu metylowego.

Są one produkowane z folii twardej grubości 0,2 mm, umieszczonej w kilku warstwach łączonych między sobą tak, że kierunki fal w warstwach sąsiednich są do siebie prostopadłe. Poszczególne warstwy są między sobą spawane punktowo. Wymiary płyt 0,50 X 0,50 m przy grubości 15-P50 mm.

Z tworzywa piankowego PCW formuje się płyty miękkie i twarde o grubościach od 2 do 5 cm. W budownictwie zasadniczo stosuje się głównie płyty twarde, miękkie używane są niekiedy do izolacji cieplnej powierzchni wielokrzywiznowych o małych wymiarach, ewentualnie jako wkładki uszczelniające w budownictwie wielkopłytowym. Piankowe tworzywo PCW ma mały ciężar.

Należą one do materiałów niepalnych, łatwych do obróbki narzędziami używanymi do drewna, mają większą wytrzymałość na ściskanie niż styropian, są odporne na działanie grzybów i pleśni. Posiadają mały ciężar i niski współczynnik przewodności cieplnej oraz dość szeroki zakres temperatury umożliwiający ich stosowanie. Do wad tych wyrobów należy ich łamliwość i łatwe wykruszanie się cząstek materiału.

Piyty o jednakowej grubości układa się na wyrównanej powierzchni stropu na dotyk bez ich przyklejania, następnie przykrywa je papą sklejoną na zakładach w celu zabezpieczania płyt pianizolu przed wodą zaro- bową z zaprawy, z której wykonuje się podkład pod wykładziny z tworzyw sztucznych.

Stosowanie spienionego tworzywa mocznikowo-formaldehydowego (pianizolu lub tworzywa spienionego na budowie) zaleca się w takich miejscach, gdzie nie zachodzi obawa zawilgocenia materiału, nadmiernego jego obciążenia i stałego przekraczania temperatury 80°C krótkotrwała temperatura może dochodzić nawet do 120°C.

Strony