Rury spustowe

Rury spustowe mogą być wykonywane z tych samych materiałów co i rynny. Gotowe odcinki rur, formowane fabrycznie z folii twardego PCW lub żywicy poliestrowej, wzmocnionej włóknem szklanym lub poliamidowym (tzw. nylonem lub stilonem) są dostarczane na budowę i montowane w sposób podobny do metod tradycyjnych.

W przypadku umieszczenia rury spustowej przy końcu dachu, jeden koniec rynny kończy się denkiem, w rurach pośrednich oba końce rynny przyspawanej do wpustu zostawia się otwarte w celu połączenia ich z dalszymi ciągami rynien.

Dolne zakończenia rur spustowych mogą stanowić łuki lub kolanka (rys. 5-45 i 5-46), gdy budynek jest wznoszony na terenie nieskanalizowa- nym, względnie kołnierze i mankiety, gdy rury mogą być wpuszczone do kanalizacji.

W wyjątkowych przypadkach łuki i kolanka mogą również służyć do wykonywania załamań rur spustowych. Należy jednak unikać takich rozwiązań ze względu na możliwość uszkadzania załamań przez lód, który w tych miejscach najłatwiej się tworzy i może rozsadzać rury.

Ze względu na to, że najczęściej są uszkadzane dolne końce rur spustowych, należy zabezpieczać je przed dostępem za pomocą ogrodzenia terenu przy budynku lub stosować w dalszych odcinkach rury metalowe.

Kołnierze stożkowe służą do przykrycia szczeliny między rurą spustową z PCW lub PWS a żeliwną rurą kanalizacyjną połączoną z przewodami podziemnymi odprowadzającymi ścieki. Kołnierze takie (rys. 5-47) powinny być dostosowane górą do średnic rur spustowych wg tabl. 5-4, a dołem do rury żeliwnej 0 150 mm, połączonej z kanalizacją miejscową.

Mankiety stożkowe (rys. 5-48) przyklejane lub przyspawane do bosego końca rury spustowej, wpuszczonej w kielich rury żeliwnej, służą do oparcia rury z tworzywa sztucznego o spód kielicha rury żeliwnej. Mankiety takie powinny być formowane na gorąco według wymiarów podanych w tabl. 5-5. Położenie kołnierzy i mankietów na rurze spustowej ilustruje rys. 5-49.