- Konstrukcja złącz sąsiednich elementów powinna spełniać następujące warunki:
- a) umożliwić swobodne ruchy termiczne elementów,
- b) zapewnić należytą szczelność w celu zapobieżenia przewiewności styków i przedostawania się wody opadowej do złącza.
Przygotowanie klejów polega na dokładnym wymieszaniu w mieszalnikach żywicy syntetycznej z utwardzaczami, wypełniaczami, przyspieszaczami i innymi składnikami klejów. Mieszalniki są zaopatrzone w płaszcze chłodzące lub podgrzewające mieszaninę, zależnie od technologicznych wymagań termicznych.
Elektrochemiczne wytrawianie wyrobów aluminiowych jest bardziej złożone aniżeli chemiczne, a ponadto utworzona na powierzchni warstewka tlenku jest bardziej krucha.
Przygotowanie powierzchni płyt azbestowo-cementowych polega na oczyszczeniu jej z pyłu cementowego i przypadkowych zanieczyszczeń za pomocą urządzenia zaopatrzonego w obracające się czołowe lub walcowe szczotki druciane albo z tworzywa sztucznego. Stosuje się również oczyszczenie powierzchni pociętych arkuszy azbestowo-cementowych w specjalnych komorach za pomocą strumienia sprężonego powietrza.
Na rys. 4-41 pokazano szczegół zamocowania elementu ścianki działowej z okładzinami z płyt gipsowo-kartonowych za pomocą klinów umieszczonych między stropem i podwaliną drewnianą, sklejoną z okładzinami.
Zewnętrzne warstwy gipsowe są zbrojone alkalicznym włóknem szklanym o średnicy 20-i-30p w ilości 680 g/m2 - w elementach dachowych i co najmniej 340 g/m2 - w elementach ściennych. Włókno szklane jest impregnowane emulsją polioctanu o stosunku rozcieńczenia 1:10.
Ściany działowe wykonuje się z elementów na wysokość kondygnacji, z okładzinami z płyt ceramicznych ciśnienie wytworzone przy spienianiu poliuretanu zabezpiecza dostateczną przyczepność rdzenia do okładzin. Do ścian tych mocuje się umywalki, zbiorniczki płuczące zlewozmywaki itp. Rdzeń bywa niekiedy wykorzystany do umieszczania przewodów na ciepłą wodę i przewodów urządzeń klimatyzacyjnych właściwości ciepłochronne rdzenia zapewniają należyte zaizolowanie przewodów.
Na rys. 4-32 pokazano fragment ścianki działowej z okładzinami z płyt gipsowo-kartonowych (,,suchy tynk”) i rdzeniem komórkowym (o budowie „plastra miodu”) o łącznej grubości 50, 60 lub 70 mm.
Okładziny poliestrowe są rozpowszechnione w USA i wielu krajach zachodnich. Na rys. 4-29 pokazano przekrój poprzeczny elementu ściennego z okładzinami z poliestru zbrojonego i z rdzeniem z pianki polistyrenowej. Płyty okładzinowe są osłonięte warstwą żywicy poliestrowej z dodatkiem tlenku antymonu o wysokiej stabilności fizykochemicznej, a zwłaszcza na działanie promieniowania ultrafioletowego oraz o podwyższonej twardości (tzw. „gel-coat”).
Na rys. 4-26 przedstawiono strukturę elementów ściennych produkcji francuskiej o wymiarach maksymalnych 320 X 150 cm. Grubości elementów wynoszą od 32 do 45 mm, zależnie od wymagań cieplnych. Okładzina zewnętrzna jest wykonana z blachy emaliowanej o grubości 0,6-i-1,2 mm.