Zastosowanie tworzyw sztucznych do ustrojów konstrukcyjnych budowli wiąże się z różnokierunkowym zasięgiem współczesnego budownictwa oraz wielostronnością w tej dziedzinie rozwiązań funkcjonalnych, konstrukcyjnych i architektonicznych. Konieczność wprowadzenia do budownictwa nowych materiałów jest przede wszystkim konsekwencją budowy takich obiektów jak zajezdnie, hangary, garaże, obiekty związane z wypoczynkiem, sportem i turystyką, pawilony wystawowe, domki jednorodzinne.

Ostatnio do tej produkcji zaczęto stosować we Francji, NRF i USA nowy rodzaj kauczuków silikonowych, utwardzających się na zimno pod wpływem wilgoci powietrza. Pasty te można produkować bardzo łatwo w dowolnych kolorach.

Do uszlachetnienia znanych mas bitumicznych i smołowych stosuje się dodatki kauczuków chloroprenowych przeważnie w postaci wodnych emulsji. Już dodatek 2-H3%I znakomicie polepsza własności tych mas (elastyczność, odporność na ścieranie).

Masy i zaprawy te znajdują zastosowanie do obkładania wewnątrz rur betonowych z zastosowaniem metody wirowej. Przy zamkniętych otworach rury betonowej znajdująca się w niej masa lub zaprawa rozmieszcza się pod wpływem obrotów równomiernie na wewnętrznej powierzchni rury i utwardza. W tym przypadku dobiera się taki skład utwardzaczy, aby utwardzanie nastąpiło szybko.

Tańsze żywice poliestrowe nadają się również do powlekania kształtek metalowych, drewnianych i betonowych, profilów oraz blach grubych (nieelastycznych), przy czyni tworzą one twarde, bardzo odporne powłoki, ale niestety mało elastyczne. Przyjmują one duże ilości napełniaczy, zatem stosuje się je chętnie do mas szpachlowych, wyrównujących itp. Masy te, jak wiadomo, utwardzają się przez sieciowanie wewnętrzne, a nie przez odparowanie rozpuszczalnika, straty więc materiałowe są minimalne.

Do wyrobu mas i kitów uszczelniających stosuje się tworzywa termoplastyczne i termoutwardzalne oraz kauczuki syntetyczne i naturalne. Masy i kity są przeważnie materiałami samoklejącymi i trwale łączącymi poszczególne elementy.

Kauczuki syntetyczne z dodatkiem żywic syntetycznych i tlenku cynkowego, rozpuszczone w rozpuszczalnikach, są bardzo cenne dla budownictwa, gdyż szybko wiążą przez reakcję chemiczną. Wśród nich najcenniejsze są kleje na kauczuku chloroprenowym wysokospolimeryzo- wanym, u nas zwane pod nazwą Butapren.

Są to roztwory poliestrów w styrenie, utwardzające się na zimno po dodaniu utwardzacza (nadtlenku cykloheksanonu w postaci pasty HCH w ilości od 2 do 5% lub nadtlenku benzoilu w ilości od 0,5 do 2%, przy czym nadtlenek benzoilu jest dodawany jedynie do utwardzania w temperaturze 80-f-120 °C) oraz przyspieszacza (naftenianu kobaltu).

Kleje epoksydowe produkowane są przez Zakłady Chemiczne „Sarzyna” jako: Epidian 100, Epidian 101 i Epidian 5. Epidian 100 utwardza się na gorąco w temperaturze 130-200 °C. Służy on do klejenia metali, aluminium i jego stopów, stali, żeliwa, metali nieżelaznych, tworzyw ceramicznych i niektórych tworzyw sztucznych

Kleje rezorcynowo-formaldehydowe (w Polsce nie produkowane) umożliwiają klejenie drewna, korka, azbestu, kamionki, porcelany, azbestocementu itp., przy czym spoiny są trwalsze i mocniejsze niż przy klejach mocznikowych lub fenolowych. Na przykład klej Aerodux 185 utwardzony utwardzaczem HRP 150 lub HRP 155 (prod. Ciba) odpowiada wymaganiom normy angielskiej BS 1203:1954/WBP, 1204:1956/WBP (GF i CG), tzn. spoina po 72 godzinach gotowania w wodzie ma wytrzymałość na ścinanie co najmniej 105 kG/cm3.

Strony