Elementy o okładzinach z tworzyw sztucznych

Okładziny poliestrowe są rozpowszechnione w USA i wielu krajach zachodnich. Na rys. 4-29 pokazano przekrój poprzeczny elementu ściennego z okładzinami z poliestru zbrojonego i z rdzeniem z pianki polistyrenowej. Płyty okładzinowe są osłonięte warstwą żywicy poliestrowej z dodatkiem tlenku antymonu o wysokiej stabilności fizykochemicznej, a zwłaszcza na działanie promieniowania ultrafioletowego oraz o podwyższonej twardości (tzw. „gel-coat”). Obramowanie jest wykonane z drewna bakelizowanego i zabezpieczonego od strony zewnętrznej lakierem poliestrowym. Wymiary elementu wynoszą 340 X 175 cm.

W Holandii Zakłady Lotnicze Fokker produkują doświadczalne domki jednorodzinne, składające się z dwóch elementów ścienno-stropowych w kształcie ceownika o szerokich półkach, ustawionych na konstrukcji stalowej. Element taki przedstawiono na rys. 4-30. Grubość elementu wynosi 50 mm, okładziny są wykonane z PWS, rdzeń - z pianki poliuretanowej sztywnej. Rozstaw belek stalowych stanowiących podpory płyty stropowej wynosi 1,80 m. Przestrzeń pod mieszkaniem jest wykorzystana na garaż.

W Anglii wykonano budynek z elementów ściennych i ścienno-dacho- wych z PWS i pianki fenolowo-formaldehydowej. Przyziemie ma konstrukcję stalową, konstrukcję pierwszego piętra stanowią elementy krzywoliniowe.

W USA stosuje się elementy o okładzinach poliestrowych zbrojonych trzema warstwami włókna szklanego i rdzeniu z pianki poliuretanowej, o wymiarach 300 X 600 cm. Wykonuje się również w skali doświadczalnej elementy dachowe z pianki poliuretanowej laminowanej papierem przesyconym żywicą poliestrową, epoksydową lub poliuretanową (rys. 4-31). Grubość płyty lub powłoki warstwowej wynosi 6,35 lub 9,5 mm, a rozpiętości odpowiednio 2,25 3,35 i 3,86 m.

W Polsce wykonano ściany osłonowe budynku o konstrukcji trzonolino- wej we Wrocławiu, mające okładziny poliestrowe zbrojone oraz rdzeń z płyt falistych PWS. Przestrzeń między okładzinami i płytami falistymi wypełniono pianizolem.