Elementy niekonstrukcyjne z tworzyw sztucznych, zastępujące odpowiednie elementy drewniane, są obecnie szeroko stosowane w wielu krajach. Przy odpowiednim oprofilowaniu i wybarwieniu są one bardziej estetyczne od elementów drewnianych, nie ulegają zmianom objętości pod wpływem zmian wilgotności pomieszczeń, nie wymagają malowania. Za granicą elementami niekonstrukcyjnymi z tworzyw sztucznych wykończone są również okna stalowe i aluminiowe.

W miarą rozwoju produkcji tworzyw sztucznych wprowadza się je do konstrukcji okien i drzwi, przy czym wytwarzane są następujące elementy:

- a) profilowe elementy niekonstrukcyjne do okien i drzwi z tworzyw termoplastycznych,

- b) osłony konstrukcyjnych elementów okien drewnianych,

- c) osłony konstrukcyjnych elementów okien metalowych,

- d) okna z tworzyw sztucznych,

- e) okna z tłoczywa skrawkowego i wiórów drzewnych,

- f) drzwi z tworzyw sztucznych.

Tapety zmywalne w porównaniu z tapetami papierowymi odznaczają się wyższymi właściwościami higienicznymi oraz większą trwałością w eksploatacji, są bowiem bardziej odporne na działanie mechaniczne (zarysowanie, uderzenia).

Folie jednowarstwowe przykleja się - zależnie od rodzaju podłoża - klejami dyspersyjnymi, klejami zawierającymi rozpuszczalniki organiczne lub klejami neoprenowymi. Do przyklejania folii pikowanych stosuje się kleje celulozowe lub zawierające rozpuszczalniki organiczne. Folie na podkładzie z tkaniny przykleja się klejami celulozowymi, dyspersyjnymi i rozpuszczalnikowymi, przy czym często stosuje się kleje chloroprenowe.

Okładziny na powierzchniach tynkowanych lub na ścianach z elementów prefabrykowanych mocuje się mechanicznie (przez rozpięcie na podkładzie rusztowym) lub za pomocą kleju. Wyprawy lub prefabrykaty powinny być powietrzno-suche, gdyż okładzina z folii stanowi ekran paroszczelny. Przy stosowaniu okładzin przyklejanych do podłoża powierzchnię jego pokrywa się szpachlówką, szlifuje i gruntuje roztworem wodnym kleju o stosunku klej : woda jak 1:3 1 : 5.

Wykończanie ścian foliami dekoracyjnymi z polichlorku winylu jest bardzo rozpowszechnione w budynkach użyteczności publicznej oraz w budynkach mieszkalnych wielu krajów. Odmiany folii dekoracyjnych są następujące:

Powierzchnia licowa okładzin z tkanin powlekanych jest odporna na wodę i praktycznie nienasiąkliwa i prawie paronieprzepuszczalna. W przeciętnych warunkach użytkowania okładziny te są dostatecznie od-

- a) porne na działanie mechaniczne (uderzenia, zarysowanie, rozdarcie). Wystarczająca jest również odporność tkanin powlekanych na działanie produktów spożywczych i większości chemikaliów.

Tkaniny syntetyczne produkuje się z pasemek lub nitek (Geno- tex, Saran). Okładziny z tkanin są paroprzepuszczalne. Faktura tkanin przypomina matę lub plecionkę wykonaną często z pasemek różnobarwnych.

Tkaniny są na ogół mocowane mechanicznie, rzadziej przyklejane do podłoża. Okładziny z tkanin mocowanych mechanicznie stanowią element dźwiękochłonny, gdyż w warstwie powietrznej między tkaniną i ścianą następuje kilkakrotne odbicie i pochłanianie fal dźwiękowych.

Okładziny z płytek powinny być spoinowane, np. białym cementem. Większe zastosowanie niż okładziny z płytek znajdują okładziny z arkuszy PCW, produkowane jako wielowarstwowe przez sprasowanie na gorąco kilku cienkich folii. Warstwa zewnętrzna (licowa) jest odporna na czynniki mechaniczne i chemiczne.

Płytki okładzinowe ścienne wykonywane są najczęściej z PCW lub z polistyrenu, ponadto stosuje się płytki melaminowe (z tłoczywa melaminowego). W dość dużym zakresie wykonuje się okładziny z płyt niepalnych azbestowo-winylowych o dużej giętkości. Płytki te po przyklejeniu do podłoża są odporne na uderzenie (np. płytki „Deliflex” - produkcji NRF). Odporność na czynniki chemiczne okładzin z płytek PCW jest duża.

Strony