- Przeznaczeniem powłok malarskich w budownictwie jest:
- a) podwyższenie walorów estetycznych elewacji i wnętrz,
- b) ochrona powierzchni zewnętrznych przed szkodliwymi wpływami atmosferycznymi, a wewnętrznych przed szkodliwym środowiskiem natury chemicznej,
- c) podwyższenie stopnia higieny pomieszczeń,
- d) stworzenie lepszych warunków psychicznych dla użytkowników pomieszczeń.
Całkowicie oszklone drzwi o konstrukcji metalowej z profilami okładzinowymi z uplastycznionego PCW są wykonane w NRF. Połączenia okładzin z tworzywa sztucznego z konstrukcyjnymi elementami metalowymi są rozwiązane podobnie jak w konstrukcjach okien typu Ferroplast,
Zakres stosowania tworzyw sztucznych do stolarki drzwiowej jest mniejszy niż w przypadku stolarki okiennej. Wynika to z masowej produkcji drzwi przy użyciu materiałów drewnopochodnych, posiadających wysokie właściwości techniczne i odznaczających się niskim kosztem.
W budynkach o pełnej klimatyzacji okna tracą jedną ze swych podstawowych dotychczasowych funkcji - umożliwienie przewietrzania pomieszczeń, otwieranie okien jest nawet niepożądane, gdyż zakłóca normalne działanie klimatyzacji. W tych przypadkach możliwe jest stosowanie okien nieotwieranych z polimetakrylanu metylu o nieskomplikowanej konstrukcji.
Utwardzanie następuje w temperaturze 150 °C, ciśnienie przy prasowaniu wynosi do 10 kG/cm2. Po zakończeniu procesu utwardzania otwiera się prasę i wyjmuje element wraz z rdzeniem prasowniczym usuwanym dopiero po ostygnięciu elementu, mającego inny współczynnik rozszerzalności cieplnej niż rdzeń. 1
Interesujące rozwiązanie połączenia w narożach profili wytłaczanych z PCW stanowi patent niemiecki (rys. 9-14). W wydrążeniach ramiaków umieszcza się w narożach wkładki drewniane o kształcie kątowym. Do wkładek tych mocuje się za pomocą wkrętów zawiasy okienne, a w pobliżu ukośnego styku ramiaków można łączyć profil PCW z wkładką dodatkowymi wkrętami (po jednym wkręcie w każdym ramiaku przy narożu).
Proces wytwarzania okna przebiega następująco: rdzeń z pianki sztywnej PCW zostaje owinięty tkaniną z włókna szklanego bezalkalicznego i umieszczony w matrycy, składającej się z dwóch części. Do jednej części matrycy wtryskuje się podgrzaną żywicę poliestrową, a w drugiej części, stanowiącej formę elementu, wytwarza się podciśnienie, wskutek czego żywica zostaje wessana i w krótkim czasie utwardzona. Metoda ta umożliwia bezspoinową produkcję skrzydeł okiennych i ościeżnic.
Pierwsze próby zastosowania okien z tworzyw sztucznych podjęto już w latach trzydziestych. W Niemczech zastosowano okna wykonane na bazie żywic fenolowych. Nie miały one jednak dostatecznej wytrzymałości przy nagłym przyłożeniu obciążenia zewnętrznego, wykazywały znaczne odkształcenia plastyczne i skłonności do paczenia, ulegały szybkiemu starzeniu, miały ciemną barwę, przy czym nie było możliwe ich barwienie w masie, stosowano więc specjalne powłoki.
Okna z kształtowników metalowych (najczęściej stalowych) osłoniętych powłoką z tworzywa termoplastycznego (na ogół z PCW) są obecnie w krajach zachodnich najbardziej rozpowszechnione spośród konstrukcji okiennych z zastosowaniem tworzyw sztucznych. Grubość rdzenia metalowego wynosi na ogół 1,5-1-2 mm, a powłoki z tworzywa termoplastycznego - od kilku do czternastu milimetrów np, okna systemu „Braby- Mipolam”.
Na rys. 9-1 pokazano kilka przykładów zastosowania niekonstrukcyjnych profili z PCW do okien lub drzwi metalowych. Profile do mocowania szyb mają następującą wspólną cechę: dokładnie przylegają wzdłuż krawędzi cienkimi końcami dzięki dociskowi elementu sprężynującego.