Łączenie arkuszy i płytek podłogowych za pomocą spawania lub zgrzewania jest szeroko stosowane w wielu krajach. Dzięki połączeniu arkuszy lub płytek uzyskuje się podłogę wodoszczelną, a zastosowanie spoin w barwach kontrastowych ma w podłogach z płytek znaczenie dekoracyjne (rys. 7-11). Łączenie w stykach wymagane jest również przy układaniu wykładzin bez klejenia do podkładu.

Wykładziny produkowane wyłącznie na bazie włókien sztucznych są bardziej trwałe i łatwiejsze do oczyszczenia aniżeli wykładziny z włókien naturalnych. Wykładziny dywanowe przykleja się za pomocą syntetycznych klejów rozpuszczalnikowych bądź klejów dyspersyjnych na żywicach syntetycznych względnie kauczukach naturalnych. Klejów kontaktowych na bazie żywic chloroprenowych nie stosuje się.

Do produkcji wykładzin dywanowych z włókien syntetycznych stosuje się włókna poliamidowe (nylon, perlon, dederon), polipropylenowe (mela- kron), poliakrylonitrylowe (dralon, redon) lub akrylowe (dolan, orlon).

Odporność na wgniatanie wykładzin z warstwą izolacyjną jest dość duża wykładziny z warstwą spienionego polichlorku winylu odkształcają się pod obciążeniem bardziej niż wykładziny z warstwą filcu, lecz wykazują większą zdolność odprężenia się po usunięciu obciążenia.

Dążność do podwyższenia jakości mieszkań pod względem akustycznym jest przyczyną rozpowszechnienia w wielu krajach płytek i wykładzin z warstwą tłumiącą dźwięki uderzeniowe.

Arkusze wykładziny pocięte z rulonu powinny być układane wzdłuż dłuższego wymiaru pomieszczenia, przy czym spoiny między arkuszami powinny być prostopadłe do ściany okiennej.

Należy unikać spoin w miejscach najsilniejszego ruchu (w środku korytarza, w otworach drzwiowych itp.) oraz w miejscach narażonych na częste zawilgocenie. Szerokość spoin powinna być nie większa niż 0,5 mm.

Podłogi z wykładzin rulonowych mają niewielką ilość spoin, są więc bardziej higieniczne od podłóg z płytek. Całkowitą szczelność nawierzchni można uzyskać przez warsztatowe zgrzewanie lub spawanie styków i układanie jednolitych arkuszy. Z tego względu w niektórych krajach (np. na Węgrzech) stosuje się niemal wyłącznie podłogi z wykładzin rulonowych.

Płytki przykleja się zwykle dyspersyjnym klejem lateksowym „ekstra” z dodatkiem cementu, zachowując stosunek klej : cement jak 1 : 0,75 do 1 : 5. Klej nanosi się tylko na podłoża za pomocą ząbkowanej packi stalowej. Płytki należy silnie dociskać za pomocą uderzeń gumowego młotka układać je w poziomie płytek już ułożonych.

Dysponując płytkami o dwóch barwach można uzyskać różne układy, np. o rysunku szachownicy, o kierunku pól równoległych (rys. 7-3a) lub ukośnym (rys. 7-3b) z podziałem na pola z płytek o jednakowej barwie,

Rvs 7-3 Przykłady rozwiązania układów płytek o dwóch barwach: a) o rownole głym kierunku pói, b) o ukośnym kierunku pól, c) z podziałem na pola kątowe ' o iednakowei barwie o kształcie prostokątnym lub o linii łamanej (rys. 7-3c).

Badanie stopnia stabilności wymiarów płytek w podwyższonych temperaturach jest konieczne zarówno ze względu na właściwości materiału (polichlorek winylu ulega skurczowi w podwyższonej temperaturze), jak i z uwagi na sposób produkcji płytek, gdyż przy wzroście temperatury zanikają wstępne naprężenia, które są wywołane walcowaniem i kalandrowaniem wyrobów.

Strony