Spawanie i zgrzewanie arkuszy i płytek z PCW

Łączenie arkuszy i płytek podłogowych za pomocą spawania lub zgrzewania jest szeroko stosowane w wielu krajach. Dzięki połączeniu arkuszy lub płytek uzyskuje się podłogę wodoszczelną, a zastosowanie spoin w barwach kontrastowych ma w podłogach z płytek znaczenie dekoracyjne (rys. 7-11). Łączenie w stykach wymagane jest również przy układaniu wykładzin bez klejenia do podkładu.

Stosuje się następujące techniki łączenia arkuszy lub płytek: spawanie gorącym powietrzem lub gazem, zgrzewanie gorącym powietrzem, elementem metalowym, ciepłem tarcia, prądami wysokiej częstotliwości oraz łączenie na zimno.

Przy najczęściej stosowanym spawaniu gorącym powietrzem lub gazem łączone krawędzie poddane są zukosowaniu lub wyżłobieniu za pomocą frezarki. W przypadku spawania frezowanie odbywa się po przyklejeniu wykładziny, natomiast krawędzie płytek można przycinać przed lub po przyklejeniu. Powierzchnie zetknięcia się łączonych elementów oraz pręt spawający ogrzewa się jednocześnie do wymaganej temperatury (18CM- 300°C) i łączy się przez wywieranie nacisku na wypełnioną spoinę. Sznur spawający jest wykonany z tego samego materiału, co spawane elementy przekrój sznura jest okrągły (0 2-5 mm) lub trójkątny. Spawanie gorą- cym powietrzem jest znacznie szerzej stosowane niż spawanie gorącym gazem. Oprócz ręcznego sprzętu (rys. 7-12), składającego się z aparatu spawalniczego i rolki do prowadzenia sznura, stosuje się przyrządy automatyczne (rys. 7-13), w którym rolka prowadząca jest zespolona z aparatem spawalniczym. Działanie urządzenia zautomatyzowanego polega na tym, że ogrzewany pręt spawający ulega uplastycznieniu i po osiągnięciu odpowiedniej temperatury ugina się na skutek obciążenia w kierunku końcówki palnika i następuje wypełnienie spoiny przy ciągłym ruchu automatu. nia płytek i wykładzin !531