Okna z tworzyw sztucznych

Pierwsze próby zastosowania okien z tworzyw sztucznych podjęto już w latach trzydziestych. W Niemczech zastosowano okna wykonane na bazie żywic fenolowych. Nie miały one jednak dostatecznej wytrzymałości przy nagłym przyłożeniu obciążenia zewnętrznego, wykazywały znaczne odkształcenia plastyczne i skłonności do paczenia, ulegały szybkiemu starzeniu, miały ciemną barwę, przy czym nie było możliwe ich barwienie w masie, stosowano więc specjalne powłoki. Okna te produkowano przez sprasowanie tworzywa pod wysokim ciśnieniem i w wysokiej temperaturze. Wymiary okien były niewielkie zarówno ze względu na ograniczone wymiary prasy i form, jak i z uwagi na niewysokie właściwości mechaniczne tworzywa.

Następne rozwiązania okien zmierzają w kierunku zastosowania tworzyw termoutwardzalnych, przy czym ramiaki wykonuje się z zastosowa- niem rdzenia drążonego wyjmowanego lub pozostawianego bądź też skrzydła okienne mają profile pełne.

Na rys. 9-7 pokazano okno wzorowane ze względu na kształt ramia- ków (z rdzeniem wyjmowanym) na stolarce drewnianej. W profilu zasadniczym wyrobiona jest przylga, szyba jest dociskana za pomocą listwy profilowanej. Zawiasy są wykonane równocześnie ze skrzydłem okiennym. Rysunek 9-8 przedstawia przekroje ramiaków drążonych skrzydła okiennego zawieszonego na ościeżnicy aluminiowej.

Na rys. 9-9 pokazano fragmenty ramiaków pełnych z okuciami metalowymi. Szersze rozpowszechnienie uzyskały okna wykonane z żywic poliestrowych wzmocnionych włóknem szklanym oraz z twardego polichlorku winylu. Na rys. 9-10 pokazano przekrój pionowy okna typu Styra produkowanego w NRF z warstwą konstrukcyjną z żywicy PWS i z wypełnieniem z tworzywa porowatego (np. PCW).