Płytki okładzinowe z polichlorku winylu

W Polsce płytek okładzinowych z PCW obecnie nie produkuje się. W wielu krajach produkuje się płytki PCW o różnym kształcie i wymiarach, przy czym przebieg produkcji jest następujący. Twardą folię (grubość 0,7 mm) z polichlorku winylu emulsyjnego z niewielkim dodatkiem zmiękczaczy i pigmentów prasuje się w prasach piętrowych, dając na spód 1 warstwę folii białej lub kremowej, a na górę folię kolorową. Przy sprasowywaniu stosuje się płyty przekładkowe, na górną powierzchnię płyty gładkie polerowane, a na dolną - karbowane, przez co otrzymuje się płytki gładkie wypolerowane od góry, a od dołu karbowane, co ułatwia później przyklejenie płytek do ściany. Po sprasowaniu na gorąco obydwu folii powstaje cienka (1,3-1,6 mm) płyta dwuwarstwowa, którą następnie mechanicznie kraje się na płytki odpowiednich rozmiarów (np. 25 X 12 15 X 15 20 X 20 cm) i ścina na brzegach górną warstwę na szerokość 1 mm. Płytki te podukuje się w różnych kolorach pastelowych, jako jednobarwne lub marmurkowe. Płytki okładzinowe z PCW są bardzo lekkie (ciężar 1 m2 wynosi ok, 1,55 kG), odporne na działanie wody i czynników chemicznych, ścieranie, uderzenie itp., a przy tym tanie.

Są to płyty produkowane o wymiarach 0,5 X 0,5 m i grubości 30, 40, 50 i 80 mm. Ciężar objętościowy: 40 lub 60 kG/m3. Własności: współczynnik przewodności cieplnej poniżej 0,06 kcal/mh °C, odporność cieplna co najmniej 60°C. Zastosowanie: do izolacji cieplnej i akustycznej w zakresie temperatur od -10 do +60°C.