Podłogi z folii wstępnie naprężonej

 
 

Niektóre odmiany podłóg dywanowych wykazują szczególnie duży współczynnik pochłaniania dźwięków powietrznych i z tego względu są stosowane w takich pomieszczeniach, jak sale teatralne, koncertowe, studia radiowe itp.

Podłogi z warstwą izolacyjną i dywanowe mają niską przewodność cieplną oraz małą ciepłochłonność, co oznacza, że podłoga odprowadza ze stopy ludzkiej małą ilość ciepła.

Zarówno podłogi z warstwą izolacyjną, jak i wykładziny dywanowe są mocowane do podłóg na ogół za pomocą kleju. Odrębność podłóg z mas szpachlowych polega przede wszystkim na bez- klejowym układaniu ich na podkładzie i braku spoin między płytkami lub arkuszami podłogi te są szczelne i higieniczne, lecz kłopotliwe przy wykonywaniu napraw i wymagają szczególnie starannie wykonanego podkładu i kilkakrotnie powtarzanego procesu „mokrego” na budowie.

Właściwością podłóg chemoodpornych jest możliwość stosowania ich w warunkach agresji chemicznej, dzięki czemu stosowane są one wyłącznie w specjalnych pomieszczeniach obiektów przemysłowych.

Specyficzną odmianę nawierzchni stanowią podłogi z folii wstępnie naprężonej (napiętej). Układane są z całkowitym wyeliminowaniem procesów „mokrych”. Należyta jakość podłóg z tworzyw sztucznych jest uzależniona od zachowania następujących podstawowych warunków:

- a) wykonania podkładu o dostatecznej wytrzymałości i gładkości powierzchni,

- b) przystąpienia do robót podłogowych po dostatecznym wyschnięciu podkładu,

- c) zastosowania odpowiedniej technologii układania nawierzchni.

Podkłady

Nawierzchnie podłogowe z tworzyw sztucznych powinny być wykonane na podkładach wytrzymałych, o możliwie niewielkim skurczu, bez pęknięć i rys, nie pylących i dostatecznie sztywnych. Wytrzymałość podkładu na ściskanie nie powinna być mniejsza niż 80 kG/cm2, a w szczególnych przypadkach (np. dla podłóg bezspoinowych o dużych niezdyla- towanych powierzchniach i stosunkowo dużym nasileniu ruchu) należy wykonywać podkłady o odpowiednio większej wytrzymałości. Przy zbyt małej wytrzymałości podkładu następuje szybkie niszczenie podłogi pod wpływem nacisków skupionych. Aby zapobiec pękaniu podkładów, należy je dyłatować.

Szczególnie istotnym czynnikiem uzyskania należytej jakości podłogi z płytek lub wykładzin rulonowych oraz podłóg wykonywanych „na mokro” jest gładkość podłoża. Niedostatecznie gładkie podłoże powoduje różną grubość spoiny klejowej (lub warstewki nakładanej „na mokro”), co staje się przyczyną nierównomiernego odparowania rozpuszczalników zawartych w kleju lub wilgoci (w przypadku klejów stanowiących dyspersję wodną) i może wywołać loktlne oddzielanie się nawierzchni od podkładu rozpuszczalniki wsiąkają w podłoże i odparowują dopiero po ułożeniu nawierzchni.

Nierówność i niedostateczna szczelność podkładu powoduje nadmierne zużycie kleju. Ponadto przy stosowaniu cienkich płytek i wykładzin rulonowych brak odpowiedniej gładkości podkładu wpływa ujemnie na wygląd podłogi i zwiększa jej ścieralność.

Z wymienionych względów na podkładach wykonuje się w wielu przypadkach warstwy wygładzające. Pod nawierzchnie podłogowe z tworzyw sztucznych stosuje się na ogół następujące podkłady:

- a) monolityczne jastrychy betonowe,

- b) gładź cementową,

- c) monolityczne jastrychy gipsowe lub gipsobetonowe,

- d) monolityczne podkłady estrichgips owe,

- e) podkłady prefabrykowane gipsowe lub estrichgipsowe,

- f) podkłady skałodrzewne,

- g) podkłady trocinobetonowe,

- h) podkłady z asfaltu lanego.

Podkłady cz. II

Ponadto sporadycznie wykonuje się nawierzchnie z tworzyw sztucznych na podłożu z płyt pilśniowych twardych oraz na posadzkach lastrykowych. Podkłady betonowe powinny być szczególnie starannie pielęgnowane, bez użycia nadmiaru wody w celu maksymalnego ograniczenia okresu wysychania. Przy zwilżaniu podkładu w ciągu 9-hlO dni przez spryskiwanie wodą lub ułożenie na podkładzie warstwy mokrych trocin można w ciągu 4-H5 tygodni uzyskać nie tylko dostateczną wytrzymałość, lecz i dopuszczalną jego wilgotność.

Gładź cementową należy wykonywać o stosunku składników 1: 3 i konsystencji gęstoplastycznej lub plastycznej. Okres uzyskania dopuszczalnej wilgotności podłoża jest większy niż dla podkładów betonowych (6-f-lO tygodni).

Podkłady gipsowe i gipsobetonowe odznaczają się szybkim wiązaniem i twardnieniem, nie wymagają pielęgnacji. Zaczyn gipsowy lub masa gip- sobetonowa powinny mieć konsystencję plastyczną.

Podkłady estrichgipsowe oddziela się od stropu warstwą dylatacyjną, np. warstwą wilgotnego piasku (w przypadku braku izolacji akustycznej). Wzdłuż ścian pomieszczenia oraz w przypadku dużych powierzchni podkładu również i między ścianami pozostawia się szczeliny dylatacyjne o grubości 8-f-15 mm (przy rozstawie szczelin od 6 do 12 m), wypełnione miękkim, podatnym materiałem. W ciągu ok. 2 tygodni od wykonania podkłady estrichgipsowe są chronione przed nadmiernym wysychaniem.

Wadą monolitycznych podkładów cementowych, gipsowych i estrich- gipsowych jest długi okres ich wysychania. Z tego względu wskazane jest stosowanie podkładów prefabrykowanych. Wymiary płyt wynoszą zwykle 60 X 60 cm. Prefabrykowane podkłady cementowe są rzadko układane z uwagi na znaczny ciężar prefabrykatów, bardziej celowe jest stosowanie podkładów gipsowych o grubości 40 mm lub estrichgipsowych o grubości 35 mm.