Elementy i urządzenia instalacji elektrycznych

Tworzywa sztuczne są od dawna stosowane w elektrotechnice jako materiały izolacyjne i konstrukcyjne, ze względu na dobrą izolacyjność, znaczną wytrzymałość na rozciąganie, mały ciężar i łatwą obróbkę. Z tworzyw sztucznych wykonuje się głównie:

- izolację kabli i przewodów elektrycznych niskiego napięcia,

- rury osłonowe,

- obudowę, osłony i podstawy izolacyjne w sprzęcie elektroinstalacyjnym,

- głowice i mufy kablowe,

- osprzęt instalacyjny w postaci wyłączników, przełączników, przycisków itp.,

- drobne konstrukcje wsporcze i nośne w instalacjach przemysłowych,

- oprawy świetlne i klosze,

- tablice rozdzielcze i pokrywy.

Ponadto stosuje się kleje na bazie żywic syntetycznych do mocowania do betonu, stali lub muru ceglanego sprzętu elektroinstalacyjnego, uchwytów, niewielkich aparatów elektrycznych, drobnych konstrukcji wspor- cisków itp.,

Ze względu na wzrastające w stosowanych urządzeniach napięcia znamionowe i częstotliwość, wymaga się od materiałów izolacyjnych wysokiej oporności, małej stratności i znacznej wytrzymałości dielektrycznej.

Podziału materiałów izolacyjnych dokonuje się z uwagi na ich strukturę wewnętrzną oraz odporność termiczną. Pod względem struktury wewnętrznej tworzywa sztuczne można podzielić na: a) polimery o współczynniku stratności dielektrycznej tg 8 - 103, b) polimery o współczynniku jw. tg 8 = 10- t.

Odporność termiczna ma duże znaczenie, gdyż podwyższona temperatura powoduje zmiany strukturalne materiałów, a w następstwie - pogorszenie ich własności dielektrycznych i mechanicznych. Z tego powodu Międzynarodowy Komitet CEJ wprowadził w roku 1954 podział materiałów izolacyjnych z tworzyw sztucznych wg ich odporności termicznej na 7 klas (tabl. 3-8).