Powlekanie blach tworzywami sztucznymi

Powlekanie blach tworzywami sztucznymi, tzw. platerowanie, jest jednym z ważniejszych osiągnięć o wielkim znaczeniu dla budownictwa, gdyż połączenie blachy stalowej z ochronną i barwną warstwą tworzywa sztucznego daje w wyniku dobry materiał. Stal zapewnia dobre własności mechaniczne, a tworzywo sztuczne dobre własności izolacyjne, antykorozyjne, estetyczny wygląd, przyjemny ciepły dotyk itp. Warstwa tworzywa sztucznego jest tak mocno związana z powierzchnią blachy, że nie ulega oderwaniu w czasie mechanicznej obróbki, głębokiego tłoczenia, skrawania, a nawet można tworzywo i blachę spawać punktowo.

Do platerowania blach stosuje się z reguły polichlorek winylu zmiękczony, ale ostatnio wprowadza się do tego celu również i polietylen (np. blachy ,,Rapolyt”). Platerowanie polichlorkiem winylu może być wykonane przez nawalcowywanie folii z PCW na blachę lub przez wylewanie pasty PCW, co jest najczęściej stosowane. Platerowanie blach i taśm pastą PCW odbywa się metodą ciągłą (rys. 2-58). Najpierw stosuje się kąpiele oczyszczające i neutralizujące, potem dla zwiększenia przyczepności tworzywa do blachy nakłada się za pomocą walców cienką warstwę żywicy poliuretanowej (lub innej), którą się wstępnie utwardza przez ogrzewanie w ostatniej operacji nakłada się pastę z polichlorku winylu (zabarwioną) i żeluje przez ponowne podgrzewanie, a następnie wygładza walcami lub moletuje i nawija na wałki lub tnie w arkusze [58, 77, 95, 155],

Łączenie tworzyw sztucznych (spawanie, zgrzewanie) przeprowadza się przez rozgrzanie tworzywa do stanu plastycznego, zbliżonego do stanu płynności, mechaniczne przyciśnięcie do siebie łączonych części oraz ich ochłodzenie. Istotne znaczenie ma tu szybkie ogrzanie potrzebnych miejsc tworzywa sztucznego, jednak bez przegrzania do temperatury rozkładu tworzywa, dlatego stosowane są takie metody ogrzewania, które można dokładnie wyregulować, a mianowicie ogrzewanie: 1) prądami wielkiej częstotliwości (tylko do tworzyw o małym współczynniku stratności dielektrycznej), 2) oporowe, 3) ciepłem tarcia, 4) nadmuchem gorącego powietrza lub gazu, 5) promiennikami podczerwieni, 6) ultradźwiękami. Do łączenia tworzyw sztucznych stosuje się szereg metod dobieranych w zależności od rodzaju i kształtu tworzywa.