Inne metody powlekania tworzywami sztucznymi

Powlekanie tworzywami sztucznymi przez wykorzystanie reakcji chemicznych to najczęściej spotykane metody, które łatwo dostosować do powlekanego materiału. Szczególnie rozpowszechnione jest powlekanie tkanin, papieru, blach, folii metalowych itp. Materiały te powleka się metodami ciągłymi przez wylewanie (rys. 2-53) odpowiednio spreparowanego tworzywa sztucznego na materiał odwijany z roli 1. Dla uzyskania równomiernej warstwy stosuje się specjalne noże zgarniające 4, dostosowane do warunków pracy, tworzywa, materiału itp. Powlekany materiał przechodzi następnie do suszarki tunelowej 5 ogrzewanej parą, gorącym powietrzem, grzejnikami elektrycznymi, promiennikami podczerwieni, a czasem nawet kilkoma naraz rodzajami ogrzewania. Pod wpływem cie- pia następuje zżelowanie tworzywa (np. przy zastosowaniu PCW zmiękczonego), które łączy się trwale z powlekanym materiałem. W przypadku emulsji następuje odparowanie wody i utwardzenie tworzywa w przypadku tworzyw polimeryzujących, kondensacyjnych lub poliaddycyjnych zachodzą odpowiednie reakcje chemiczne, w których wyniku następuje również utwardzenie tworzywa na materiale.

Do powlekania tkanin stosuje się najczęściej pasty z polichlorku winylu w proszku (przeważnie polimer emulsyjny - pastotwórczy o stałej K ok, 65, uplastyczniony mieszaniną zmiękczaczy, najczęściej ftalan dwuok- tylowy z dodatkiem ftalanu dwubutylowego lub fosforanu trójkrezylo- wego) w ilości ok. 45 części na 55 części PCW oraz z dodatkami pigmentów, stabilizatorów itp. Dodatek fosforanu trójkrezylowego oraz chloro- parafiny uodpornia tkaniny na palenie. Dla zwiększenia przyczepności pasty PCW do tkaniny dodaje się specjalnych środków poliuretanowych (np. środek TN z Desmodurem L) lub najpierw impregnuje się tymi środkami tkaninę. Postępowanie takie jest szczególnie ważne przy powlekaniu tkanin stylonowych. Tkaniny powlekane PCW można zgrzewać prądem wielkiej częstotliwości, co ma wielkie znaczenie przy budowlach przemysłowych.