Powlekanie przez stapianie tworzywa sztucznego

Przy zastosowaniu tej metody wykorzystuje się tworzywa sztuczne prawie w 100 procentach nanosi się je w postaci sproszkowanej na powlekaną powierzchnię przez natryskiwanie albo metodą fluidyzacyjną [75, 90], powlekania fluidyzacyjnego 1 - przewód (węiownica) powietrza, 2 - rozpylone cząsteczki tworzywa, 3 - przemóc (miot) powietrza lub gazu pod ciśnieniem, 4 - ciecz podgrzewana, 5 - porowate dno naczynia, 6 - grzejnik gazowy, 7 - wylot powietrza lub gazu

W metodzie fluidyzacyjnej stosuje się dokładnie sproszkowane tworzywo, którego cząsteczki wirują w strumieniu powietrza w odpowiednim naczyniu z porowatym dnem (rys. 2-52), tworząc zawiesinę. Jeśli do zawiesiny wprowadzimy (zanurzymy) np. metalowy przedmiot rozgrzewany do temperatury nieco wyższej od temperatury topnienia (utwardzania) sproszkowanego tworzywa, to cząsteczki tego tworzywa osiadają równomiernie na powierzchni przedmiotu, nadtapiają się i przylepiają, tworząc powłokę.

Po przeniesieniu powleczonego w ten sposób przedmiotu do pieca w celu ostatecznego stopienia osiadłych cząsteczek tworzywa i wyrównania powierzchni powłoki oraz po szybkim ochłodzeniu w powietrzu, cała operacja jest skończona. Można w ten sposób powlec przedmioty o bardzo skomplikowanych kształtach, gdyż rozpylane tworzywo osiada mniej więcej równomiernie na całej powierzchni (z wyjątkiem bardzo ostrych krawędzi), a grubość utworzonej powłoki może być regulowana wysokością temperatury przedmiotu, przede wszystkim zaś czasem zanurzenia. Cała operacja przebiega w ciągu kilkunastu sekund, bez strat tworzywa i może być częściowo zautomatyzowana. Można również pokrywać tylko pewne części przedmiotów, zakrywając części pozostałe. W ten sposób powleka się przedmioty o najróżnorodniejszych kształtach - od bardzo drobnych kształtek, okuć budowlanych i meblowych, armatury, części aparatury, do siatek, rur i skomplikowanych konstrukcji.

Do powlekania powierzchni tą metodą stosuje się octanomaślan celulozy, poliamidy, polietylen, polichlorek winulu, polimetakrylany, a ostatnio również żywicę epoksydową. Metodą natryskiwania płomieniowego pokrywa się większe powierzchnie (np. ściany, konstrukcje stalowe), więc ma ona znaczenie głównie w budownictwie przemysłowym. Do tego celu służą specjalne pistolety, za pomocą których natryskuje się sproszkowane tworzywo sztuczne, silnie nagrzane (pod wpływem płomienia) aż do stanu płynności [7, 75, 90].

Dla budownictwa największe znaczenie ma jednak najnowsza metoda natrysku elektrostatycznego, gdzie za pomocą niewielkich przenośnych urządzeń, składających się głównie z generatora wytwarzającego pole elektrostatyczne, pistoletu natryskowego z przewodami oraz kompresora, natryskuje się sproszkowane tworzywo sztuczne na kształtki, ściany, rury itp. i to prawie bez strat materiałowych. Do takiego natryskiwania stosuje się PCW, polietylen, poliamidy, octanomaślan celulozy, żywice epoksydowe, Penton i in.