Ciągła metoda produkcji płyt poliestrowych

Dla budownictwa obecnie największe znaczenie mają płyty płaskie jak i faliste poliestrowe wzmocnione włóknem szklanym, produkowane metodą ciągłą. Zasada tej metody produkcji jest stosunkowo prosta. Włókna szklane w postaci mat lub tkanin odwija się z roi 1 (rys. 2-51), impregnuje żywicą poliestrową i ukałda między folie wiskozowe (tomofa- nowe), odwijające się również z wałków 4. Folia spełnia potrójne zadania, a mianowicie przeciwdziała wylewaniu się żywicy i przyklejaniu się płyt poliestrowych do podłoża oraz chroni je przed inhibitującym działaniem tlenu powietrza i zapewnia im gładką powierzchnię.

Utwardzanie wraz z prasowaniem pomiędzy dwoma taśmami ruchomymi (przenośnikowymi) odbywa się w suszarce tunelowej, gdzie również nadaje się odpowiedni kształt (najczęściej poprzeczne lub podłużne sfalowanie). Gotowa płyta, a raczej szeroka taśma jest albo nawijana na wałek lub też cięta poprzecznie na odcinki. Wydajność produkcyjna takiego urządzenia wynosi do 30 m na godzinę, czyli do 1000 m2 dziennie (na 3 zmiany).

Szczególnie chętnie stosuje się płyty sfalowane poprzecznie, które można zwijać w bardzo długich odcinkach, do 60 m i szerokich do 5 m, co ułatwia ich zastosowanie na budowie [75],

Duże znaczenie mogą osiągnąć również laminaty papierowo-poliestrowe, zastępujące laminaty papierowo-fenolowo-melaminowe, gdyż do ich produkcji można zastosować prasy o niskim ciśnieniu, a więc tanie urządzenia [75, 112, 142],

Wytwarzanie powłok z tworzyw sztucznych jest dziś obszerną dziedziną o wielkim znaczeniu dla budownictwa. Istnieje szereg metod powlekania, dobieranych w zależności od potrzeb i warunków, z wykorzystaniem charakterystycznych cech tworzyw sztucznych (zdolność do polirekcji i żelatynizacji, termoplastyczność, rozpuszczalność itp.).