Przetwórstwo żywic poliestrowych cz. III

Czasem stosuje się również napełniacze niewzmacniające (np. glinkę, kaolin, talk, węglan wapniowy, krzemiany i inne). Obniżają one palność, dają lepsze powierzchnie, czynią wyroby nieprzezroczystymi i obniżają koszty produkcji. W zależności od wielkości cząstek i własności usieciowania, napełniacze te można dodawać w ilości do 60% (ciężaru żywicy), zwracając jednak uwagę, że poszczególne napełniacze przyspieszają lub opóźniają utwardzanie i dlatego należy je dodawać bezpośrednio przed utwardzaniem. Do mieszania nadają się powszechnie używane aparaty (np. mieszadła wirujące do rzadkich mieszanin i ugniatarka do masy gęstej).

Do barwienia żywic poliestrowych stosuje się przede wszystkim pigmenty nieorganiczne, których wybór jest obszerny, ale przed dodaniem do żywicy należy sprawdzić zdolność ich przyjmowania przez żywicę poliestrową.

Do wyrobów przezroczystych stosuje się przeważnie barwniki w paście. Barwnik przed dodaniem musi być najpierw rozpuszczony w styrenie, przefiltrowany i tylko klarowny roztwór może być dodany do żywicy.

Przez odpowiednie dodatki można uodpornić żywice poliestrowe na za- pion. Dodatki te mogą wynosić np. 10 cz, cięż. parafiny chlorowanej i 5 cz. cięż. trójtlenku antymonu na 100 cz. cięż. żywicy.

Znane są również specjalne rodzaje żywic poliestrowych odpornych na ogień z racji ich składu chemicznego w przyszłości będą one miały głównie zastosowanie w budownictwie (po zwiększeniu produkcji i obniżeniu ceny).