Porowate tworzywa fcnolowo-formaldehydowe cz. II

Jako przykład można podać następującą metodę spieniania. Najpierw dodaje się do eteru izopropylowego środek zwilżający, a następnie tę mieszaninę wprowadza się do żywicy fenolowej. W czasie mieszania następuje częściowe wprowadzenie powietrza i wzrost objętości do 20% oraz podniesienie temperatury do 25 °C. Wówczas dodaje się katalizator mieszając równocześnie, przy czym czas od momentu dodania katalizatora do momentu spieniania jest krótki - od 20 sekund do 30 minut (w zależności od ilości katalizatora i reaktywności żywicy). Spienioną żywicę wylewa się do form. Reakcja jest egzotermiczna, a ciepło jej powoduje ekspansję środka porotwórczego. Aby reakcja spieniania przebiegała prawidłowo również na powierzchni, pożądane jest uprzednie podgrzanie pojemnika, do którego wylewa się żywicę, aby wyrównać straty cieplne przez przewodnictwo.

Ponieważ eter izopropylowy jest łatwopalny i nieco szkodliwy dla zdrowia, pożądane jest zachowanie odpowiednich środków ostrożności. Jak wiadomo, kwasy nieorganiczne, stosowane tu jako katalizatory, silnie działają na metale, więc pojemniki metalowe muszą być odpowiednio zabezpieczone.

Inny typ spienionych fenoplastów, tzw, syntaktik, ma daleko lepszą odporność na działanie wody i wilgoci, gdyż są to drobne kuleczki, sklejane innym lepiszczem lub żywicą fenolowo-formaldehydową. Najczęściej stosuje się do tego celu żywice poliestrowe, a czasem epoksydowe. Mieszanie żywicy ze spienionymi kuleczkami prowadzi się na zwykłej ugniatarce. Do żywicy poliestrowej dodaje się najpierw aktywator (a do żywicy epoksydowej utwardzacz), potem inicjator (tylko do żywicy poliestrowej),

Ciężar objętościowy (pozorny), G/cm3 0,168 0,33 0,14 0,32 a wreszcie spienione kuleczki fenolowe. Po wymieszaniu powstaje gęsta masa, którą ręcznie wypełnia się potrzebne przestrzenie lub formy (przeważnie drewniane, gipsowe itp.). W tablicy 2-1 podano cztery przykładowe recepty z zastosowaniem żywicy poliestrowej i epoksydowej. Ciężar objętościowy zależy od stosunku żywicy do mikrobanieczek i waha się w granicach od 0,1 do 0,4. Formowanie płyt lub kształtek odbywa się przeważnie bezpośrednio na budowie lub przy prefabrykowaniu płyt i ścianek kompletnych (okładanych).

Najlepsze własności mechaniczne osiąga się przez dodanie do mieszanki niewielkiej ilości ciętego włókna szklanego.