Walcowanie i kalandrowanie cz. II

Folie grubsze (ok. 2 mm) lub płyty kalandruje się na kalandrach o dużej średnicy walców w układzie „V” (rys. 2-13), a płytki podłogowe o dużej ilości napełniaczy (twarde) - na kilku małych kalandrach dwuwal- cowych (rys. 2-14). Ten ostatni układ uwzględnia również wycinanie płytek oraz zwracanie do produkcji wszystkich odpadów powstałych po wycięciu płytek.

Do produkcji płytek podłogowych wg tej metody stosuje się polichlorek winylu lub kopolimery chlorku winylu z octanem winylu lub styrenem. Stosowanie tych kopolimerów jest bardziej racjonalne, gdyż pozwala na skrócenie czasu produkcji płyt oraz zwiększenie ilości napełniaczy, a tym samym obniżenie kosztów produkcji. Skrócenie czasu produkcji wiąże się z obniżeniem temperatury przerobu do 120-140°C, podczas gdy przy polichlorku winylu wymagana jest temperatura 1654-180°C.

Opisana wyżej metoda produkcji płyt podłogowych z PCW może być również zastosowana do bardzo tanich płyt asfaltowych, których spoiwem jest trudnotopliwy czarny asfalt. Wykładziny podłogowe wielowarstwowe produkuje się najczęściej przez kalandrowanie folii o grubości 0,06 mm i następnie łączy kilka warstw folii na specjalnym urządzeniu [75, str. 62] lub na prasach bębnowych [39, str, 317], Przy tej metodzie można zastosować do spodnich warstw bardzo dużo tanich napełniaczy, natomiast jako górną warstwę stosuje się folię bez napełniaczy i z dobrymi nie migrującymi zmiękczaćzami, co zapewnia otrzymanie wykładzin wysokiej jakości.