Własności chemiczne cz. II

Podane własności są przeciętnymi, zależnymi w dużym stopniu od metody produkcji i przerobu, zastosowanych środków pomocniczych (stabilizatorów, zmiękczaczy, napelniaczy itp.), Poza tym pojęcie odporności chemicznej Jest pojęciem względnym i zależnym od wielu dalszych warunków, a przede wszystkim od temperatury i czasu, rodzaju środka chemicznego, jego stężenia itp. Z tych względów w konkretnych wypadkach konieczne jest posługiwanie się własnościami podanymi przez producentów poszczególnych materiałów.

Odporność tworzyw sztucznych na starzenie jest bardzo różnorodna, a odpowiednie dodatki uodporniają je w dużym stopniu. Zagadnienia te są przedmiotem skomplikowanych badań.

Palność tworzyw sztucznych zależy głównie od składu chemicznego. Jako związki organiczne tworzywa sztuczne są z zasady palne. Jeśli zawierają również chlor (np. polichlorek winylu), krzem (silikony) lub fluor, stają się trudno palne lub całkiem niepalne. Natomiast jeśli zawierają grupę azotanową (np. nitroceluloza - celuloid), stają się bardzo łatwo lub nawet wybuchowo palne. Dodatek niepalnych napełniaczy (mineralnych), zmiękczaczy (np. niektóre fosforany lub chloroparafina) lub specjalnych związków (trójtlenek arsenu) poważnie zmniejsza palność tworzyw sztucznych. Spienione poliuretany uodporniane są na palenie różnymi dodatkami jak fosforan trójchloroetylu, trójbromoetylu, butylu, magnezu lub amonu, sześciochlorobenzenem, bromoformem, tlenkami antymonu, tytanu i żelaza. Jeszcze lepiej, gdy dodatki uda się wprowadzić w czasie syntezy tworzywa. Takich właśnie rodzajów tworzyw sztucznych uodpornionych na palenie powinno żądać budownictwo, a przykłady z dziedziny produkcji nowych żywic epoksydowych, poliestrowych, poliwęglanów i in. świadczą, że synteza takich związków jest możliwa [7, 74, 121],