Stosowanie rur winidurowych

Rozgałęzienia przewodów winidurowych umieszcza się w puszkach wykonanych również z tworzyw sztucznych. Na rys. 12-37 pokazano puszki odgałęźne szczelne typu POh. Są to uniwersalne czterootworowe puszki dostosowane do odpowiednich średnic rurek winidurowych. Otwory w puszkach są zasłonięte przesłonami do wyłamywania. Puszki mocuje się za pomocą kleju lub 2 śrubami. Przykrywka jest uszczelniona podkładką z gumy lub miękkiego PCW.

Szczelność powinna zapobiec przedostawaniu się do wnętrza instalacji gazów, par i pyłów z otoczenia. Montaż instalacji zwykłej polega na łączeniu poszczególnych elementów ze sobą bez stosowania specjalnych kompensatorów z rurek elastycznych typu REL. Z rurek tych wykonuje się tylko odcinki łuków, a kompensację uzyskuje się (poza lukami) przez pozostawienie luzów 2-i-6 mm w złączach typu Z przy łączeniu poszczególnych odcinków rur. Rur winidurowych nie należy stosować:

- w miejscach zagrożonych wybuchami, w temperaturze powyżej 30 UC, w środowisku par acetonu, benzenu i innych rozpuszczalników,

- na otwartej przestrzeni narażonej na promienie słoneczne,

- w miejscach narażonych na uszkodzenia mechaniczne.

Rury winidurowe układa się zawsze co najmniej 30 cm niżej niż przewody centralnego ogrzewania. Uchwyty mocuje się do konstrukcji w sposób pokazany na rysunku 12-38. Przy wykonywaniu łuków stosuje się łukowe elementy gotowe, względnie wygina się odcinki rur winidurowych po podgrzaniu ich piecykiem elektrycznym i formowaniu na szablonie. Można również stosować specjalną grzałkę i wyginać w niej rury bez stosowania szablonu. Temperatura podgrzania wynosi ok. 120°C. Przy łączeniu rur w instalacji zwykłej przycięte równo końce rur wsuwa się z obu stron w złączkę pozostawiając między nimi odpowiednią szczelinę kompensacyjną. Wielkość jej zależy od temperatury w chwili montażu. W instalacji szczelnej po dopasowaniu obu końców rur w złączce odtłuszcza się je jak również złączkę od wewnątrz za pomocą preparatu tri lub acetonu smaruje się klejem obie łączone powierzchnie, wsuwa się rury do złączki i usuwa nadmiar kleju z rur. Z osprzętem żeliwnym lub bakelitowym łączy się odcinki rur na gwint i na klej.