Substancje porotwórcze

W celu otrzymania porowatych tworzyw sztucznych stosuje się najczęściej środki chemiczne, które w określonej temperaturze ulegają rozpadowi wydzielając znaczne ilości gazu. Są to przeważnie substancje organiczne np. związki azowe, hydrazydy kwasów sulfonowych i karboksylowych, związki nitrozowe, azydki kwasowe i in. (tabl. 1-8). Oprócz wyżej podanych środków stosuje się czasem do tworzyw sztucznych inne środki pomocnicze, jak przyspieszacze, emulgatory, regulatory, dyspergatory, środki smarujące, antyadhezyjne, antyelektrostatyczne, wybielające, absorbujące promienie ultrafioletowe i in.

Dla budownictwa wielkie znaczenie mają środki uodporniające tworzywa sztuczne na palenie, wśród których najbardziej znany jest trójtlenek antymonu, spełniający dobrze to zadanie. Jest on jednak drogi [7, 75, 114].

Własności tworzyw sztucznych zależne są głównie od ich budowy wielkocząsteczkowej oraz składu chemicznego, a ponadto od rodzaju i ilości napełniaczy, zmiękczaczy i innych domieszek. Również metody przetwórstwa mają poważny wpływ na własności półwyrobów i wyrobów. Ponieważ asortyment tworzyw sztucznych jest obszerny a ich własności zróżnicowane, trudno jest omówić je zbiorowo dlatego zostaną tu podane ich charakterystyczne cechy, gdyż uwagi dotyczące poszczególnych tworzyw zostały już przedstawione w poprzednich rozdziałach [21, 180],

Tworzywa organiczne charakteryzują sie małym ciężarem właściwym od 0,9 (poliolefiny) do 2,2 G/cm3 (policzterofluoroetylen), przy czym za przeciętny można uważać ciężar właściwy ok. 1,1 G/cm3, Napełnianie tworzyw substancjami nieorganicznymi powiększa ich ciężar właściwy, a ekspandowanie może bardzo poważnie zmniejszyć ich ciężar objętościowy nawet do 0,005 G/cm3.