Powłoki silikonowe

Żywice silikonowe odznaczaiace sie większą hydrofobowościa niż np. parafina lub polietylen są wykorzystywane do powierzchniowej ochrony elementów budowlanych przed nasiąkaniem wodą. Powłoki wykonane z roztworów żywic silikonowych mogą być stosowane do hydrofotizacji wykładzin kamiennych lub innych, tynków, dachówek, płyt azbestowo-cementowych, elementów betonowych itp. Preparaty przeznaczone dla budownictwa można podzielić na:

- a) roztwory metylosilikonianu sodu (Ahydrosil 20) lub potasu (Ahydro- sil 20K - liczba 20 oznacza 20-procentowy roztwór)

- b) roztwory żywic silikonowych w rozpuszczalnikach organicznych (przeważnie 3-P5-procentowe roztwory w ksylenie)

- c) sproszkowane żywice metylosilikonianu sodu lub potasu, które mogą być dodawane do zapraw budowlanych.

Roztwory silikonowe dostarczane na budowę rozcieńcza się wodą zmiękczoną do stężenia 0,5-=-3,0°/o, a następnie powleka się nimi chronione powierzchnie za pomocą pędzla lub pistoletu. Zużycie preparatów wynosi 20-4-30 g/m2. Pierwszy rodzaj roztworów (p. a) jest ogólnie stosowany, drugi rodzaj (p. b) - przeważnie do ochrony budowli zabytkowych lub reprezentacy j nych.

Żywice sproszkowane o uziarnieniu 0,5 dodaje się do betonów lub zapraw w celu podwyższenia hydrofobowości całej masy materiału i poprawienia jego odporności chemicznej.

Preparaty silikonowe mogą być również stosowane do zmniejszenia oblodzenia ulic, mostów, ramp, schodów itp. Silikony zawdzięczają swoje stosowanie w budownictwie następującym właściwościom:

- odporności na temperatury w granicach -80°C do + 27Q°C,

- „ na agresję chemiczną i oleje,

- „ na zabrudzenie powłok,

- przeciwprzyczepności,

- znacznej odporności na starzenie się i dobrej izolacyjności.

Powłoki silikonowe cz. II

Dzięki tym właściwościom preparaty silikonowe chronią np. tynki zewnętrzne przed zawilgoceniem, pękaniem w czasie mrozów oraz brudzeniem. Innym zastosowaniem silikonów są powłoki ochronne nakładane na powierzchnie metalowe. Są one szczególnie przydatne, gdy metal jest narażony jednocześnie na działanie wysokiej temperatury i wpływów atmosferycznych. Są one poza tym odporne na szereg czynników chemicznych.

Najodpowiedniejszym pigmentem do farb silikonowych jest brąz aluminiowy. Zachowanie się kropli wody na tynku niesilikonowanym i silikonowa- nym przedstawiono na rys. 10-3, a działanie żywicy silikonowej na kroplę wody - rys. 10-4.

Próbka tynku zanurzona w wodzie na głębokość l-h2 mm (zewnętrzną „elewacyjną” stroną) (rys. 10-5) wykazuje znaczną nasiąkliwość, gdy jest niczym niezabezpieczona (krzywa a), zaś prawie żadną, gdy jest powleczona roztworem silikonowym (krzywe b i c). Podobny rezultat uzyskuje się przy zabezpieczeniu roztworem silikonowym wykładziny kamiennej (wykres na rys. 10-6).

Trwałość zabezpieczenia tynku roztworem silikonowym jest znaczna. Wygląd tynku malowanego w ten sposób po 5-Ietnim okresie działania czynników atmosferycznych pokazano na rys. 10-7.

Krajowe preparaty silikonowe ,,Ahydrosil 20” i ,,Ahydrosil 20K” są 20-procentowymi roztworami wodnymi metylosilikonianu sodu lub potasu, o silnie alkalicznym rozczynie (pH = 13). Roztwory te są bezbarwne lub o barwie jasnożółtej (słomkowej). Stosuje się je po rozrzedzeniu miękką wodą do stężenia 3-5% i po dokładnym wymieszaniu roztworu w naczyniu.

Czyste i skarbonizowane powierzchnie tynków zewnętrznych oraz elewacje kamienne powleka się dwukrotnie opisanym roztworem za pomocą pędzli lub przez natrysk. Odstęp między pierwszym a drugim nałożeniem powłoki nie może przekroczyć 15 minut, gdyż po tym czasie powierzchnia powleczona pierwszy raz staje się hydrofobowa i nie przyjmuje następnej warstwy.

Przy zastosowaniu prostego przedłużenia dyszy w urządzeniu natryskowym można powlekać elewacje budynków nawet dwukondygnacjowych bez użycia rusztowań (rys. 10-8).

Rozpuszczalny w wodzie metylosilikonian sodu lub potasu zmienia się w powłoce pod wpływem dwutlenku węgła z powietrza w nierozpuszczalną żywicę silikonową o właściwościach hydrofobowych. Powłoki te są porowate i przepuszczalne dla gazów. Nie stanowią też żadnego zabezpieczenia przed wodą znajdującą się pod ciśnieniem, wobec tego nie mogą być wykorzystywane jako izolacje przeciwwodne.