Podłoże pod malowanie

Podłoże pod powłoki z farb emulsyjnych powinno być dość starannie przygotowane: być mocne i czyste, bez śladów farb innego rodzaju, bez nierówności, plam tłustych oraz niezbyt wilgotne. Suche podłoża wymagają zwilżenia, aby powłoka z farb nie była zbyt szybko pozbawiona wody wsiąkającej w podłoże. Drobne nierówności podłoża mo?ą być wypełnione szpachlówką emulsyjną również dostarczoną w stanie gotowym. Można nią pokrywać i całe powierzchnie tynków nakładając ją szerokimi szpachlemi gumowymi, a nawet zastępować nią tynki na murach i betonach stosując warstwę grubości do 3 mm bądź gładką, bądź z wzorami wytłaczanymi w niej za pomocą specjalnych wałków gumowych. Można również takie powłoki tynkowe nakładać za pomocą pistoletów posiadających dysze 0 2,0 do 2,5 mm przy ciśnieniu 3,5 do 5,0 at n tworząc faktury szorstkie (tzw. „baranek”).

Rozróżnia się podłoża o mniejszej porowatości - słabo ssące (np. tynki cementowe, cementowo-wapienne, beton i inne) oraz o większej porowatości - silnie ssące (np. wyroby gipsowe, płyty pilśniowe, paździerzowe itp.). Im bardziej podłoże jest porowate, tym silniejszego wymaga nawilżania przed szpachlowaniem i malowaniem. Przy wykonywaniu powłok zastępujących tynki zalecane są następujące zestawy:

- a) do wykonywania powłok zewnętrznych 70% masy emulsyjnej, 30% piasku rzecznego

- b) do wykonywania powłok wewnętrznych: 50% masy emulsyjnej, 50% piasku rzecznego.

Podłoża świeże nie nadają się do malowania farbami emulsyjnymi. Powinny one być na powierzchni całkowicie skarbonizowane, gdyż na powierzchniach o zbyt alkalicznym charakterze mogą powstawać na powłokach plamy i wykwity. Dojrzewanie tynków trwa ponad 6 tygodni, wobec tego wcześniejsze malowanie może nie dać pożądanych i trwałych efektów barwnych. Fluatowanie tynków nie wpływa na przyśpieszenie robót. Ze starych tynków wszelkie powłoki klejowe, kazeinowe lub olejne należy usunąć. Słabe tynki mogą być w pewnym stopniu wzmocnione przez fluatowanie 10-procentowym roztworem fluorokrzemianu magnezu.

Wszelkie części metalowe wymagają zabezpieczania przed korozją powłoką olejną lub inną antykorozyjną. Podłoża gipsowe, drewniane i tym podobne gruntuje się najpierw mieszaniną pokostu z benzyną lakową w stosunku 1 : 1, a po 1-2 dobach nakłada się powłoki z farb emulsyjnych.