Powłoki dekoracyjne malarskie cz. II

Krajowy przemysł farb i lakierów wytwarza obecnie ponad 1100 asortymentów wyrobów nie licząc produkcji drobnej. W celu ułatwienia wyboru właściwych preparatów wprowadzono oznaczenia ich specjalnymi symbolami kilkuczłonowymi. Jakkolwiek przewiduje się zmiany w tym zakresie, warto wiedzieć jak jest obecnie:

- człon pierwszy oznacza rodzaj wyrobu i jego podstawową substancję błonotwórczą,

- człon drugi - barwę wyrobu,

- człon trzeci - rodzaj zastosowania lub specjalne właściwości,

- człon czwarty (występujący sporadycznie) - niektóre dodatkowe cechy wyrobu (wygląd powłoki, sposób nakładania, ew. kolejność warstw) np. symbol 93/162/09 oznacza farbę emulsyjną Polinit (93), o barwie zielonej (162), ogólnego stosowania (09).

Ten sposób oznaczania ułatwia wybór odpowiedniego wyrobu do wykorzystania w zamierzonym celu. Ponieważ nie zawsze jest możliwe spełnienie życzeń pod względem barwy przy użyciu gotowych preparatów, możliwa jest korekta tych barw przez rozjaśnienie ich farbą białą tego samego rodzaju i rozrzedzenie w razie potrzeby niewielkim dodatkiem rozcieńczalnika po uzgodnieniu z producentem farb.

Do rozrzedzenia np. farb emulsyjnych można stosować jedynie wodę w ilości kilku procent.

Doboru farb należy dokonywać uwzględniając cały zespół czynników mających wpływ zarówno na trwałość powłok jak i ich przydatność w określonych warunkach. O doborze barwy powinien decydować plastyk i psycholog - specjalista od dynamizmu barw.

Pod względem odporności poszczególnych powłok na wpływy atmosferyczne i różne chemikalia można dokonywać wyboru farb w oparciu o dane zawarte w tablicy 10-1 lub o inne źródła.

Sposób przygotowania podłoża pod powłoki malarskie zależy od rodzaju materiału elementu przeznaczonego pod malowanie oraz wymaganej jakości wykończenia powierzchni.

Żadna z powłok nie wykazuje nieograniczonej trwałości. Wymagane jest w pewnych odstępach czasu czyszczenie lub odnawianie powłok. Przy ustaleniu zatem sposobu wykańczania powierzchni należy przewidzieć sposób konserwacji powłok z ewentualnym ich uzupełnieniem a nawet wymianą.

Powłoki z farb emulsyjnych (lateksowych, polioctanowinylowych itp.) są zmywalne, a poza tym można na nie nanosić nowe powłoki z tego samego materiału, po uszkodzeniu poprzednich.

W celu zwiększenia trwałości barwy elewacji, zarówno w stanie naturalnym (tynki szlachetne, kamień) jak i powierzchni barwionych, zaczyna się ostatnio stosować dodatkowe bezbarwne powłoki z roztworów żywicy silikonowej (p. 10.4).