Okładziny z laminatów

Okładziny z laminatów dekoracyjnych są praktycznie nienasiąkliwe, odporne w przeciętnych warunkach użytkowania na działania mechaniczne (uderzenia, szorowanie przy myciu), odporne na działanie różnych czynników chemicznych (z wyjątkiem wpływu kwasów silnie utleniających), samogasnące i odporne na działanie temperatur do 130°C. Współczynnik rozszerzalności liniowej laminatów jest wysoki (6 - 7 105 1/°C). Grubość laminatów wynosi na ogół 1,3 mm, jednak są stosowane również płyty grubsze i cieńsze.

Efekty dekoracyjne można osiągać przez dobór w jednym pomieszczeniu laminatów o różnych barwach, fakturach lub wzorach. Produkuje się laminaty z wzorami uzyskanymi techniką grawerowania, malowania lub wycinanek. Przy zastosowaniu techniki grawerowania stosuje się dwie lub trzy warstwy barwne, na krórych graweruje się rysunki z wypełnieniem linii różnobarwnymi farbami lub warstwy te częściowo odsłania (podobnie jak w tynkach „sgraffito”). Technika malowania umożliwia stosowanie na powierzchnie laminatów ręcznych malowideł. Przy zastosowaniu techniki wycinanek podczas produkcji laminatów wtapia się w warstwę licową barwne wycinanki.

Obecnie stosuje się WT różnych krajach (Anglia, USA, ZSRR, Belgia, NRF, Włochy, Szwecja, Szwajcaria, Francja) wiele odmian laminatów (Formica, Resopal, Getulit, Haves. Bribond, Kimpreg, Pronite i inne).

W Polsce produkuje się płyty z laminatów melaminowych (Unilam) o grubości 1,6 mm lub większej (por. cz. I). Laminaty znajdują zastosowanie jako materiał okładzinowy w szpitalach, biurach, sklepach, budynkach pocztowych, bankach, laboratoriach, pawilonach wystawowych, przychodniach lekarskich, restauracjach, ka- wiarniach itp. oraz w budynkach mieszkalnych - w łazienkach, pralniach i kuchniach. Ponadto są stosowane na ścianki działowe o szkielecie drewnianym lub stanowią zewnętrzną warstwę ścianek wykonanych z płyt paździerzowych, wiórowych, strużkobetonowych lub gipsowych.