Konstrukcje posadzek chemoodpornych

Posadzki chemoodporne mogą mieć warstwę użytkową wykonaną z plastycznej masy z tworzyw sztucznych i wypełniaczy (rys. 7-32 lub 7-33) albo z płytek różnego rodzaju, układanych na spoiwie mineralnym a spoinowanych kitem z żywic syntetycznych (rys. 7-34 i 7-35), albo z płytek układanych na kicie i spoinowanych kitem z żywic syntetycznych (rys. 7-36). sadzkowe, 7 - kit chemoodporny to spoidłach

Według podanych schematów można konstruować wszystkie posadzki chemoodporne podstawiając jedynie inne materiały w poszczególnych warstwach według potrzeb oraz ich odporności w określonym środowisku.

Oprócz odporności chemicznej konieczne jest zwracanie uwagi na termiczną odporność poszczególnych warstw wchodzących w skład konstrukcji podłogowej. O odporności termicznej podłogi decydują spoiwa, użyte do łączenia płytek między sobą i z podkładem oraz rodzaj folii w izolacji antykorozyjnej.

Ponieważ na posadzki w zakładach przemysłowych wylewa się na ogół znaczne ilości cieczy, należy przewidywać odpowiednie nachylenia oraz sieć kanalików odprowadzających ścieki do kanalizacji. Kanaliki te nie powinny być umieszczane w pobliżu ścian, słupów lub fundamentów pod urządzenia mechaniczne, aby w razie ich nieszczelności agresywne ścieki nie mogły zbyt intensywnie oddziaływać na elementy konstrukcyjne.

Kanaliki mogą mieć różne wymiary i przekroje w zależności od przewidywanej ilości odprowadzanych ścieków. Przy układaniu płytek bezpośrednio na betonie, co niekiedy jest praktykowane (na małych powierzchniach), konieczne jest przestrzeganie zasady, aby podkład pod kity fenolowo-formaldehydowe był zawsze zagruntowany roztworem asfaltowym, gdyż kit wywiera ujemny wpływ na beton.

Zarówno sposoby układania folii jak i sposoby posługowania się kitami chemoodpornymi podano w p. 6.4. Przy wykonywaniu podłóg konieczne jest bardzo staranne obrobienie wpustu podłogowego (rys. 7-35) oraz wyznaczenie i uszczelnienie wszelkich załamań powierzchni oraz przebić przez stropy (np. przewodów instalacyjnych).