Pigmenty nieorganiczne

Biel tytanowa (dwutlenek tytanu) doskonale i bardzo intensywnie barwi wszystkie tworzywa sztuczne oraz odpowiada wszystkim wyżej wymienionym wymaganiom, może więc służyć jako podkład do większości kompozycji barwnych, ale nie przezroczystych. Natomiast związków cynku (litopon i biel cynkowa) nic można wszędzie stosować, gdyż czasem działają one katalitycznie (szczególnie biel cynkowa wobec polichlorku winylu), co może spowodować nie tylko rozkład mieszanki w wyrobach, ale nawet w pewnych warunkach niebezpieczne wypadki przy pracy.

Bardzo dobrymi pigmentami do barwienia tworzyw, a m.in. polichlorku winylu, są siarczki i selenosiarczki kadmowe, które dają intensywną i żywą barwę od żółtej i pomarańczowej do czerwonej i bordo, z szeregiem różnych odcieni.

Dość duże znaczenie mają również tlenki żelaza, posiadające szeroką skalę barw i odcieni - od żółtej i czerwonej do brązowej i czarnej. Zabarwienie to jednak nie ma wiekiej intensywności i jaskrawej barwności, która jest cechą pigmentów i barwników organicznych oraz pigmentów kadmowych.

Stosowane są również zielenie i żółcienie chromowe oraz molibdenowe, chromian ołowiawy, biel ołowiawa, żółcień cynkowa i in. Chromian cynkowy działa również katalitycznie na polichlorek winylu, natomiast biel ołowiawa może służyć równocześnie jako stabilizator polichlorku winylu. Tlenki antymonowe służą również jako środki przeciwpalne.

Specjalne siarczki niektórych metali służą jako pigmenty fluoryzujące lub fosforyzujące. Ten rodzaj pigmentu powinien być stosowany z dużymi ostrożnościami, gdyż czasem mogą one promieniować aktywnie, szkodliwie dla zdrowia.