Zmiękczacze podstawowe

Wśród zmiękczaczy podstawowych największe znaczenie mają ftalany, fosforany i adypiniany. Ftalany są najliczniejszą i szeroko stosowaną grupą zmiękczaczy jest ich ok. 50, ale w tabl. 1-7 przedstawiono tylko kilka najważniejszych. Są one łatwopalne.

Fosforany stanowią drugą ważna grupę zmiękczaczy, z których większość odznacza się odpornością na palenie. Nadają one wyrobom dobre własności dielektryczne i odporność na niskie temperatury.

Zmiękczacze adypinowe. Zmiękczacze adypinowe mają na ogół dobre własności żelujące i doskonalą odporność na niskie temperatury, ale jako bardziej lotne od innych zmiękczaczy wykazują tendencję do migracji, a niektóre z nich mniejszą odporność na podwyższoną temperaturę.

Stosuje się je przeważnie w mieszaninach z innymi zmiękczaczami i to zarówno do polichlorku winylu, jak i do innych tworzyw {nitroceluloza, acetylo- i benzyloceluloza i in.) dla polepszenia odporności na niskie temperatury oraz dla otrzymania bardzo cienkich, elastycznych folii. Ta charakterystyka dotyczy większej części tej dość licznej grupy zmiękezaczy. Najciekawszymi przedstawicielami tej grupy są: adypinian dwuoktylowy, adypinian dwuetoksyetylowy, adypinian dwuizodecylowy, adypinian dwu- nonylowy i adypinian benzyicoktylowy.

Wśród zmiękezaczy drugorzędnych najważniejszą rolę odgrywają parafiny chlorowane, które zależnie od stopnia zawartości chloru mają ciężar właściwy od 1,13 do 1,18 oraz różną lepkość. Nie mają one zdolności żelowania, można je więc dodawać do zmiękezaczy podstawowych w ograniczonej ilości (10 25(,/o zmiękezacza), przy czym nie wpływa to zasadniczo na zmianę własności mechanicznych wyrobów, z wyjątkiem pogorszenia mrozoodporności o kilka stopni. Jednakże dodatek ten zwiększa niepalność produktu, czyni jego powierzchnię bardziej suchą i uodpornioną na płomień oraz obniża koszt wyrobu. Parafiny chlorowane nic nadają się do mieszania ze wszystkimi zmiękczaczami lub też tylko w ściśle ograniczonej proporcji. Podobne własności mają również dwufenyle chlorowane.