Izolacje przeciwwilgociowe cz. III

Ze względu nu stosunkowo krótki czas wiązania mas przyrządzonych z wymienionych żywic, przygotowuje się tylko niewielkie ich ilości (po kilka kilogramów), aby móc je nałożyć przed rozpoczęciem tężenia.

Izolacje przeciwwilgociowe tarasów wykonuje się z folii polietylenowej o grubości 0,3 mm, folii miękkiej PCW o grubości 0,5-2 mm lub z folii poliizobutylenowej o grubości 1-2 mm. Układa się je podobnie jak w opisanych poprzednio pomieszczeniach mokrych, przy czym brzegi arkuszy nakłada się na sąsiednie arkusze, zgodnie ze spadkami podkładu. Folię wywija się na ściany i inne elementy wystające nad taras do wysokości 15-20 cm i starannie się ją do nich przykleja (rys. 6-4),

Izolacje przeciwwilgociowe w innych przypadkach niż poprzednio opisano mogą być wykonywane w sposób analogiczny.

Izolacji przeciwwilgociowych pionowych ścian fundamentowych nie wykonuje się na ogół z tworzyw sztucznych ze względu na ich znaczny koszt, W niektórych przypadkach stosuje się natomiast powłoki z żywic syntetycznych na pionowych lub wieiokrzywiznowych powierzchniach zbiorników, silosów i innych obiektów specjalnych (por. 6.4.4).

Poza opisanym zakresem stosowania folii wykonuje się z nich zabezpieczenia przeciwwilgociowe pod tzw. podłogami pływającymi. Zadaniem ich jest ochrona warstw izolacji cieplnej lub przeciwdźwiękowej przed wodą z zaprawy, z której formuje się podkład pod podłogę.

W tym przypadku stosuje się folię o grubości 0,05 - 0,1 mm układając arkusze bez klejenia. Zakłady arkuszy wynoszą zwykle 5-r-7 cm. Konieczne jest również wywijanie folii na ściany i slupy do wysokości równej grubości warstwy podkładu.