Izolacje przeciwwilgociowe cz. II

Na wpust nakłada się dodatkowy lej z kołnierzem wykonanym najlepiej z blachy ołowianej grubości ok. 2 mm, dopasowany do wewnętrznej powierzchni wpustu. Osadza się go na kicie asfaltowym stosowanym na zimno. Kit ten uszczelnia jednocześnie wpust, na obwodzie. Przed nałożeniem kitu powierzchnię betonu lub zaprawy gruntuje się na zimno roztworem asfaltowym.

Folia stanowiąca izolację jest naklejona na kołnierz ołowiany, a kratka ściekowa jest nakładana na oddzielną ramkę ustawianą na wrębach wpustu, wyłożonych blachą.

Stosowane kleje powinny wykazywać dobrą przyczepność zarówno do folii jak i do podkładu (tj. do wyprawy, ołowiu itp.).

Izolacje przeciwwilgociowe powłokowe z żywic syntetycznych bez wzmocnienia ich wkładkami z włókien mogą być wykonywane tylko na nieodkształcalnych podkładach i na niewielkich powierzchniach (do kilkunastu m2).

Powłoki takie wykonuje się z żywic poliestrowych lub epoksydowych, a niekiedy z lateksów tiokolowych lub innych - za pomocą pędzli, szczotek lub pistoletów. W celu zmniejszenia skurczu i kosztu powłok dodaje się do żywic różne wypełniacze mineralne. Pierwsze dwie powłoki twardnieją po dodaniu do nakładanych mas właściwych utwardzaczy i przyśpieszaczy wiązania. W celu uzyskania grubości powłok wynoszącej ok. 0,5 mm nakłada się masy dwu- lub trzykrotnie (por. 6.4.4).

Nakładanie powłok jest łatwe, ale wymaga dobrej znajomości materiałów i przestrzegania skrupulatnego dozowania oraz kolejności dodawania poszczególnych składników, aby uniknąć np. wybuchu lub obniżenia jakości mieszaniny.