Formy do betonu cz. II

W Polsce nie podjęto dotychczas prac badawczych dotyczących celowości i zakresu stosowania polimerów do produkcji form do betonu przede wszystkim ze względu na brak żywic ługoodpornych.

Połączenia elementów konstrukcyjnych za pomocą klejów z tworzyw sztucznych znalazły najwcześniej zastosowanie przy wykonywaniu konstrukcji drewnianych. Konstrukcje drewniane klejone stosuje się obecnie (przy użyciu klejów fenolowych, melaminowych, mocznikowych itp.) nie tylko w krajach o bardzo dużych zasobach drewna, jak USA i ZSRR, lecz również w krajach o znacznym deficycie tego materiału jak Anglia i NRF, ze względu na możliwość uzyskania znacznej oszczędności drewna i nadania konstrukcjom odpowiednich kształtów dostosowanych do wielkości sił i momentów zginających konstrukcje klejone odznaczają się ponadto lekkością i estetycznym wyglądem.

W miarę rozwoju przemysłu tworzyw' sztucznych kleje na bazie żywic syntetycznych są coraz szerzej stosowane do łączenia elementów betonowych, do przyklejania do betonu elementów metalowych oraz do połączeń w konstrukcjach metalowych.

Najczęściej stosuje się kleje epoksydowe, odznaczające się szczególnie wysoką wytrzymałością, trwałością, odpornością na działanie wody, odpornością w pewnym zakresie na podwyższone temperatury oraz prawie całkowitym brakiem skurczu w okresie twardnienia. Spadek wytrzymałości klejów epoksydowych pod wpływem wody jest na ogół niewielki, natomiast wytrzymałość kleju utwardzanego na zimno w podwyższonej temperaturze zmniejsza się wyraźnie (w temperaturze 65-ł-80°C nawet kilkakrotnie), kleje zaś twardniejące w temperaturze ok. 170°C nie wykazują spadku wytrzymałości w podwyższonych temperaturach (do 100-pl20°C).

Ponadto do połączeń beton-beton lub beton-stal stosuje się kleje epoksydowe modyfikowane (np. żywicą fenolową). Mniejsze zastosowanie znalazły kleje poliestrowe.