Kopuły z tworzyw zbrojonych

Kopuły z tworzyw zbrojonych mają jeszcze większe rozpiętości. Na przykład kopułę jednego z pawilonów wystawowych w USA wykonano w kształcie półkuli o średnicy 12,0 m (z PWS), inna kopuła ze zbrojonej żywicy epoksydowej (osadzona na podstawie walcowej wykonanej również z żywicy zbrojonej) ma średnicę ok. 11,0 m, a grubość powłoki 8,0 mm.

W USA stosuje się w szerokim zakresie świetliki płaskie z płyt PWS ,,Royali”, osadzonych w szkielecie aluminiowym. Sąsiednie elementy łączy się za pomocą nakładek aluminiowych, umocowanych łącznikami śrubowymi, w stykach zaś umieszcza się uszczelki neoprenowe.

W ZSRR dąży się do zastąpienia aluminiowego szkieletu świetlików płaskich szkieletem z tworzyw sztucznych lub materiałów drewnopochodnych uszlachetnionych przy użyciu stabilizatorów i impregnatów. Na elementy szkieletu z tworzyw sztucznych przewiduje się tanie żywice syntetyczne i włókno bazaltowe.

Ponadto wykonuje się w skali doświadczalnej świetliki [2] składające się z walcowych łupin z PWS oraz z żeber żelbetowych biegnących w 2 kierunkach (rys, 4-56). Grubość łupiny wynosi l-r-1,5 mm, wymiary elementu 150 X 600 cm lub 250 X 1200 cm. Łupiny są przyklejone na obwodzie klejem na bazie żywicy epoksydowej. Zaprojektowano również świetlik z łupin walcowych, opartych na żebrach z prasowanego PWS (rys. 4-57). Żebra składają się z dwóch elementów o przekroju ceowym z obrzeżami przeznaczonymi do umocowania nakładki przykrywającej styk elementów świetlikowych. Klejenie elementów przewiduje się w prasach niskociśnieniowych. W Polsce przystąpiono do produkcji świetlików akrylowych.