Elementy i ustroje światłoprzepuszczalne

Główne kierunki stosowania tworzyw sztucznych w konstrukcjach budowlanych prowadzą do coraz szerszego wdrażania elementów i ustrojów światłoprzepuszczalnych. W konstrukcjach tych jest wykorzystywana duża przepuszczalność światła (zwłaszcza tworzyw akrylowych) oraz zdolność przepuszczania promieni ultrafioletowych niektórych tworzyw, jak polimetakrylan metylu, poliestry zbrojone włóknem szklanym, poliwęglany.

Tworzywa te mają ponadto dostatecznie wysokie właściwości mechaniczne (zwłaszcza wytrzymałość na rozciąganie i odporność na uderzenia) oraz wysoki wskaźnik lekkości. Wyrobom z tych tworzyw można nadawać niemal dowolne kształty.

Wymienione zalety umożliwiają w dużym stopniu ograniczenie stosowania jedynego do czasu rozwoju przemysłu tworzyw sztucznych materiału światłoprzepuszczalnego - szkła budowlanego. Podstawową przyczyną skłaniającą do zastąpienia szkła ciągnionego lub walcowanego tworzywami sztucznymi jest jego kruchoć i znaczny ciężar, co powoduje konieczność opierania płyt szklanych na ciężkich elementach konstrukcyjnych, metalowych lub żelbetowych.

Duże znaczenie dla rozpowszechnienia światłoprzepuszczalnych tworzyw sztucznych w budownictwie ma możliwość kształtowania konstrukcji z tych tworzyw zgodnie z wymaganiami nowoczesnej architektury.

Przy odpowiednim rozwiązaniu ustrojów światłoprzepuszczalnych z tworzyw sztucznych uzyskuje się korzystniejsze rozproszenie światła dziennego w budynku i większą równomierność oświetlenia aniżeli w przypadku zastosowania szkła budowlanego.