Ogólna charakterystyka ścian i dachów z elementów warstwowych

Wysoka izolacyjność termiczna i niski ciężar jednostkowy stały się przyczyną rozpowszechnienia w wielu krajach ścian osłonowych oraz przekryć dachowych z elementów warstwowych. Duża stosunkowo nośność i możliwość bezpiecznego przejmowania nie tylko obciążenia wiatrem, lecz również obciążenia pionowego pozwoliły ponadto na zastosowanie elementów warstwowych na ściany nośne budynków jednokondygna- cjowych.

Wykonywanie ścian zewnętrznych z elementów warstwowych umożliwia znaczne zmniejszenie ciężaru budynków, zwiększenie powierzchni użytkowej flub zmniejszenie powierzchni zabudowy) oraz wpływa na zmniejszenie kosztów transportu i montażu. Czynnikiem hamującym jest niska ognioodporność tworzyw sztucznych, degradacja fotochemiczna tworzyw używanych na okładziny elementów na skutek promieniowania ultrafioletowego oraz brak danych dotyczących trwałości materiałów stosowanych na warstwę środkową elementów. Należy zaznaczyć, że lekkie ściany warstwowe mają małą stateczność cieplną, wobec czego nie mogą być stosowane w budynkach ogrzewanych z przerwami.

Efektywna izolacyjność akustyczna ścian warstwowych przy ścianach bezotworowych jest wyraźnie niższa niż ścian ,,ciężkich”, natomiast różnica między izolacyjnością akustyczną ścian „ciężkich” i warstwowych z otworami jest niewielka ze względu na małą izolacyjność okien (18-25 dB).

Ściany osłonowe z elementów warstwowych można podzielić na następujące grupy:

- a) o szkielecie metalowym lub drewnianym elementy warstwowe mają niewielkie wymiary i są umocowane do elementów szkieletu (słupków, rygli itp.),

- b) z elementów o długości równej wysokości jednej lub niekiedy - dwóch kondygnacji w tym przypadku elementy warstwowe są mocowane do stropów,

- c) z elementów o wymiarach „na izbą” mocowanych na ogól do stropów, a wyjątkowo - do stropów i ścian poprzecznych.

Ogólna charakterystyka ścian i dachów z elementów warstwowych cz. II

Przekrycia dachowe z elementów warstwowych są w przybliżeniu 5-6-krotnie lżejsze od przekryć panwiowych, gazo-lub pianobetonowych, żużlobetonowych itp., co zmniejsza całkowite obciążenie (własne i użytkowe) 2-4-3-krotnie.

Szczególnie celowe jest stosowanie lekkich przekryć warstwowych w przypadku nośnej konstrukcji stalowej, gdyż można wówczas obniżyć ciężar tej konstrukcji o 3-4-6 kG/m2, uzyskać oszczędność na objętości fundamentów orientacyjnie o 20-H30°/O oraz oszczędność na robotach ziemnych. Ponadto eliminuje się zużycie stali zbrojeniowej na przekrycia w ilości 3-4-7 kg/m2. Pomimo wymienionych korzyści przekrycia dachowe z elementów warstwowych w krajach o dużym zasięgu stosowania tworzyw sztucznych są mniej jeszcze rozpowszechnione niż ściany osłonowe przede wszystkim ze względu na stosunkowo wysoki koszt.

Ściany działowe z elementów warstwowych są łatwe w montażu, stanowią niewielkie obciążenie stropów uzasadnione jest również stosowanie elementów warstwowych na ścianki przestawne. Wadą takich ścianek (oprócz niskiej ognioodporności) jest ich mała izolacyjność akustyczna spowodowana zjawiskiem koincydencji, polegającym na miejscowym zmniejszeniu się izolacyjności akustycznej na skutek występowania drgań giętnych.

Dostatecznie wysoką natomiast izolacyjność akustyczną można uzyskać stosując tzw. ścianki dwukrotne, składające się z dwóch gałęzi (pojedynczych ścianek), przedzielonych warstwą powietrzną. Przy całkowitym ciężarze ściany dwukrotnej ok. 30 kG/m2 i grubości całkowitej do 20 cm średnia izolacyjność wynosi 43-4-47 dB. Ściany takie są jednak kosztowne i z tego względu są tylko niekiedy stosowane przy odpowiedniej izolacyjności jako ściany międzymieszkaniowe.

Szczególnie istotnym warunkiem szerszego zastosowania elementów warstwowych jest zapewnienie ich dostatecznej trwałości w przewidzianym okresie eksploatacji (co najmniej 20-P30 lat). Materiały użyte na okładziny zewnętrzne, rdzeń i obramowanie oraz zastosowany klej powinny być odporne na wysokie i niskie temperatury, parę wodną lub kondensat oraz czynniki biologiczne.