Polichlorek winylu cz. II

Polichlorek winylu jest niepalny i odporny na wiele czynników chemicznych, nie ulega korozji, jest dość odporny na ścieranie, dobrze się barwi i trwale zachowuje kolory przy doborze właściwych pigmentów może być stosowany jako produkt twardy lub w różnym stopniu zmiękczony. W przetwórstwie stosuje się szereg metod dostosowanych ściśle do- potrzeb, dzięki czemu produkuje się bardzo różnorodne wyroby przy stosunkowo niskich nakładach. Na przykład płyty lub folie zmiękczone można otrzymać metodą kalandrowania, wytłaczania przez, szeroką dyszę, wytłaczania z rozdmuchiwaniem lub wylewania. Półwyroby i wyroby mogą być dodatkowo obrobione mechanicznie, spawane, klejone itp.

Polichlorek winylu ma stosunkowo małą udarność w niższej temperaturze, a szczególnie udarność z karbem. Przy trwałych obciążeniach inne jego własności mechaniczne również poważnie obniżają się (szczególnie w podwyższonej temperaturze). Z tych względów zastosowanie polichlorku winylu jako tworzywa konstrukcyjnego jest praktycznie ograniczone. Ostatnio coraz większe znaczenie ma polichlorek winylu wysokoudarowy, który otrzymuje się przeważnie przez kopolimeryzację chlorku winylu z chlorowanym polietylenem lub innymi składnikami bądź przez zmieszanie polimeru z odpowiednimi dodatkami [46], Z polichlorku winylu wyso- koudarowego produkuje się bardzo szybko i wydajnie metodą wytłaczania i bezpośredniego, ciągłego formowania płyty faliste długości do 60 m (zwijane w wielkich rolach), które mają duże znaczenie w budownictwie. Również metodą wytłaczania produkuje się płyty płaskie stosowane na pokrycia dachowe oraz płyty okładzinowe itp. [95, 96],