Budynek jednorodzinny w Warszawie

Całość konstrukcji ustawiono na podbudowie z materiałów tradycyjnych. Ogrzewanie powietrzne [27], [28]. Nieco mniejszych rozmiarów domek ustawiono w Leningradzie w r. 1961. Na cokole żelbetowo-szklanym, w którym umieszczono niezbędne urządzenia instalacyjne, wykonano domek o rzucie prostokątnym (rys. 13-6) z elementów łupinowych (rys. 13-7). Kątowe elementy łupinowe - warst- wowe (rys. 13-7) mają zewnętrzne warstwy z żywicy poliestrowej wzmocnionej włóknem szklanym grub. 4-6 mm, a rdzeń ze spienionego polistyrenu.

Cały dom wykonano z 32 jednakowych elementów i dwóch oddzielnych ścian szczytowych, z których jedna stanowi część całkowicie przezroczystą, a druga część przezroczystą i drzwi wejściowe. Łączenie elementów wykonano za pomocą sworzni tekstolitowych i kleju. Ramy i szczeliny okienne wykonano z żywicy poliestrowej wzmocnionej włóknem szklanym, a szyby ze szkła organicznego. Ściany działowe, drzwi, meble kuchenne itp. wykonano z materiałów drewnopochodnych, podłogę - z polichlorku winylu. Ogrzewanie zastosowano powietrzne, wentylację - grawitacyjną, przy czym przewody umieszczono w każdym członie.

W tym samym czasie powstał budynek jednorodzinny w Warszawie, wykonany z maksymalnym wykorzystaniem tworzyw sztucznych (rys. 13-8 i 13-9). Konstrukcję domku stanowi lekki szkielet stalowy, a warstwę ocieplającą ścian, podłóg i stropu wykonano ze spienionego polistyrenu, uzyskując grubość ścian zewnętrznych ok. 6 cm przy ciężarze ok. 20 kG/m2 i współczynniku przenikania ciepła K = 0,53 kcal/m2h°C, czyli niemal dwukrotnie korzystniejszym niż dla ścian murowanych z cegieł o grubości 51 cm. Budynek został pokryty powłoką poliestrową wzmocnioną włóknem szklanym.

- b) połączenia elementów ścian zewnętrznych,

- c) połączenie ściany zewnętrznej ze stropem dachu i podłogą, d) szczegóły ścian działowych i rozsuwanych