Podłogi

Spośród licznych obecnie zastosowań tworzyw sztucznych w budownictwie największy blisko trzydziestoletni rozwój obserwuje się w zakresie nawierzchni podłogowych. Rozpowszechnieniu podłóg z tworzyw sztucznych sprzyjają przede wszystkim ich właściwości fizykochemiczne i mechaniczne, a mianowicie odporność na działanie słabych kwasów, zasad, siarczanów oraz różnych środków spożywczych, niewielka ścieralność, odporność na uderzenia, gładkość, duża oporność elektryczna, łatwość utrzymania w czystości. Niektóre nawierzchnie podłogowe są chemoodporne, inne zaś - z izolacją przeciwakustyczną lub podłogi dywanowe - odznaczają się zdolnością tłumienia dźwięków uderzeniowych. Pewne odmiany podłóg z tworzyw sztucznych są dostatecznie wodoodporne. Do wad materiałów podłogowych należą: niewielka odporność na miejscowe naciski oraz zarysowanie powierzchni przy przesuwaniu po niej ciężkich przedmiotów o ostrych krawędziach, konieczność ścisłego przestrzegania warunków technicznych układania nawierzchni podłogowych oraz niedostatecznie zbadana trwałość nowszych rozwiązań podłogowych. Asortyment materiałów podłogowych z tworzyw sztucznych ulega stałemu wzbogaceniu odpowiednio do rosnących wymagań utylitarnych i estetycznych.

Podłogi z tworzyw sztucznych cechuje duża różnorodność zarówno ze względu na rozwiązania materiałowe, jak i technologię wykonywania nawierzchni, można jednak podłogi te podzielić na następujące grupy:

- a) z płytek jedno- lub wielowarstwowych,

- b) z wykładzin rulonowych, jedno- lub wielowarstwowych,

- c) z płytek i wykładzin z izolacyjną warstwą akustyczną,

- d) z wykładzin dywanowych,

- e) bezspoinowe z mas szpachlowych,

- f) chemoodporne,

- g) z folii wstępnie naprężonej.

Podłogi cz. II

Wspólną cechą podłóg wymienionych w punktach a-d jest wykonanie ich z gotowych wyrobów i umocowanie ich przez przyklejenie do podłoża. Ponadto powierzchnie z płytek i wykładzin rulonowych jedno- lub wielo- warstwowych można wykonywać jako bezspoinowe przez spawanie lub zgrzewanie krawędzi sąsiednich elementów podłogowych. Pomimo zbieżności niektórych właściwości wymienionych grup podłóg występują między nimi wyraźne różnice w zakresie innych, niemniej istotnych cech.

Stosunkowo najbardziej zbliżone właściwości mają podłogi z płytek i wykładzin (bez warstwy izolacyjnej). Nawierzchnie z płytek i wykładzin rulonowych układa się na konstrukcjach podłogowych z warstwą tłumiącą dźwięki uderzeniowe (w przypadku podłóg na stropach międzypiętro- wych), w budynkach mieszkalnych, administracyjnych, szkołach, szpitalach itp. Podłogi z płytek są jednak bardziej trwałe, łatwiejsze do wymiany przy wykonywaniu napraw, można je układać (przy grubości 3 mm) na mniej gładkim podłożu i przyklejać klejami o mniejszej wytrzymałości. Można je stosować nie tylko w budownictwie powszechnym, lecz również w budynkach przemysłowych o małym nasileniu ruchu. Technologia układania podłóg z płytek różni się od technologii wykonywania podłóg z wykładzin rulonowych.

W niektórych pomieszczeniach przemysłowych, laboratoriach, salach operacyjnych w szpitalach itp., gdzie istnieje możliwość iskrzenia podczas eksploatacji stosuje się specjalne (w Polsce dotychczas nieprodukowane) płytki lub wykładziny z polichlorku winylu z dodatkiem sadzy, co zwiększa przewodność elektryczną PCW i umożliwia odprowadzenie z podłogi ładunku elektrostatycznego.

Podłogi z płytek i wykładzin z izolacyjną warstwą przeciwdźwiękową wyróżniają się szczególną właściwością, gdyż można je układać na warstwie wyrównawczej wykonanej bezpośrednio na stropach międzypiętro- wych o dostatecznej izolacyjności na dźwięki powietrzne, bez zastosowania kłopotliwych w wykonaniu podkładów pływających.

Zdolność tłumienia dźwięków wykazują również podłogi dywanowe, różnią się one jednak od podłóg ze spodnią warstwą izolacyjną trudniejszą konserwacją, co ogranicza ich zakres stosowania.