Izolacje z folii cz. II

 
 

Do wykonywania powłok chemoodpornych o grubości 1-3 mm stosuje się żywice poliestrowe z dodatkiem włókien azbestowych lub szklanych oraz żywice epoksydowe z dodatkiem wypełniacza mineralnego. Mogą być również stosowane powłoki smołowe modyfikowane żywicą epoksydową oraz powłoki z żywic natryskiwanych płomieniowo.

Do nanoszenia pierwszych służą specjalne pistolety, do których doprowadza się żywicę, azbest lub włókno szklane cięte oraz sprężone powietrze i odpowiedni utwardzacz. Powłoki tego rodzaju są odporne głównie na czynniki kwaśne i mogą być natryskiwane na znaczne powierzchnie. Powłoki epoksydowe o grubości 1-2 mm są na ogół nanoszone za pomocą szpachli w sposób analogiczny jak sztablatury gipsowe. Zwykle wykonuje się je w dwu lub trzech warstwach. Pierwsza warstwa gruntująca składa się z 1 kg żywicy epoksydowej Epidian 5, 0,5 kg mączki np. kwarcyto- wej, 0,1 kg utwardzacza TĘCZA (trójetylenoczteroamina).

Druga i ewentualnie trzecia warstwa powłoki właściwej składa się z tych samych składników ze zwiększoną ilością mączki do 2 kg (pozostałe składniki bez zmiany). Powłoka ta ma tendencję do spływania, dlatego powinna być nakładana jak najcieńszymi warstwami. Czas tężenia powłoki wynosi ok. 1 godziny, a może być oddana do użytku już na drugi dzień.

Powłoki smołowe z dodatkiem żywicy epoksydowej są również stosowane jako warstwy chemoodporne z bardzo dobrym skutkiem. Są to powłoki tańsze niż poprzednie i mogą być nakładane bez żadnego wzmacniania materiałami włóknistymi. Odporność chemiczna powłok jest podobna jak odpowiednich kitów poliestrowych lub epoksydowych (por. tabl. 6-13).