Spienione tworzywo poliuretanowe

 
 

Piankowe tworzywo z żywicy poliuretanowej pod względem właściwości technicznych przewyższa wiele innych. Główną zaletą pian poliuretanowych jest możność wypełniania nimi w stanie ciekłym wszelkich form i szczelin. Ciekła mieszanka żywicy ze środkiem spieniającym ulega samoczynnemu spulchnieniu i ściśle wypełnia przestrzeń w formie lub szczelinie, silnie przywierając do otaczających ją powierzchni. Ponieważ spieniany poliuretan cechuje znaczna wytrzymałość, stosuje się go również do podwyższenia wytrzymałości i sztywności wypełnionego elementu. Dzięki odporności na działanie wody i pary wodnej warstwa tego materiału dobrze uszczelnia wszelkie przegrody przed działaniem wspomnianych czynników, a ze względu na znaczną odporność chemiczną może stanowić również skuteczną ochronę materiałów budowlanych przed korozją. Próby wykazały, że stal pokryta pianą poli uretanową warstwą o grubości 12 mm, narażona w ciągu 6 miesięcy na działanie morskiej wody, wykazała zaledwie ślady korozji, podczas gdy stal niechroniona była silnie skorodowana.

Podstawowymi surowcami do produkcji pianki poliuretanowej są poli- izocyjanian i poliol (polieter lub poliester), które po zmieszaniu ze sobą reagują egzotermicznie tworząc tworzywo wielkocząsteczkowe równocześnie następuje spienianie wskutek wytwarzania dwutlenku węgla w dodatkowej reakcji izocyjanianu z niewielkim dodatkiem wody. Ten układ wspomagany jest dodatkiem {do 25°/o) cieczy niepalnej niskowrzącej, np. fluorotrójchlorometanu {freon 110 temp. wrzenia ok. 24°C), który pod wpływem ciepła egzotermicznego reakcji działa jako środek parotwórczy, wywołując intensywne spienianie. Przebieg reakcji spieniania i struktury porów reguluje się za pomocą specjalnych aktywatorów i stabilizatorów. Inne dodatki uodporniają piankę na palenie.