Izolacja ze spienionego tworzywa mocznikowo-formaldehyflowego

Spienione tworzywo mocznikowo-formaldehydowe jest materiałem o dobrych właściwościach cieplnych, o małym ciężarze, łatwym w obróbce, trudnopalnym, odpornym na temperaturę 80°C, a nawet do 120°C, natomiast posiada małą wytrzymałość mechaniczną, jest bardzo na- siąkliwe, higroskopijne i niedostatecznie odporne na zagrzybienie.

Próbki pianizolu poddane działaniu grzyba piwnicznego (Coniophora Cerebella) w ciągu 21/ miesiąca wykazały całkowite przerośnięcie grzybnią (rys. 6-31). Przecinanie bloków może być dokonywane za pomocą ramy z naciągniętymi drutami stalowymi grub. 0,5 mm. Grubości płyt odpowiadają odległościom między drutami. Rama powinna być przesuwana wzdłuż prowadnic w celu uzyskania prostolinijnych cięć bloku (rys. 6-32). Do przecinania płyt podczas ich układania może służyć lekka rama z jednym drutem (rys. 6-33).

Grubość ciętych płyt zależy od ich wielkości, którą ograniczają z jednej strony wymiary bloku, a z drugiej mechaniczne właściwości materiału. Przyjmuje się, że przy wymiarach 50 X 100 cm najmniejsza grubość płyt powinna wynosić co najmniej 3 cm, a przy wymiarach 50 X 50 cm co najmniej 2 cm. nia płyt pianizolu

Za granicą produkowane są płyty z tworzywa mocznikowo-formaldehy- dowego o ciężarze do 200 kG i znacznej wytrzymałości mechanicznej (np. Piatherm - NRD). Jest to związane ze znacznym podwyższeniem ceny płyt, ale umożliwia zwiększenie zakresu ich stosowania.

Pianizol w blokach nie powinien posiadać pęknięć lub wyszczerbień o głębokości większej niż 3 cm i długości większej niż 3 cm. Wilgotność (wagowa) wbudowywanego pianizolu nie powinna przekraczać 10fl/o. Większa wilgotność obniża wartość cieplną materiału i sprzyja zagrzybieniu (tabl. 6-8).