Płyty podawane na dach

Przed rozpoczęciem układania płyt należy sprawdzić za pomocą łat i sznurów prawidłowość ułożenia płatwi, a zwłaszcza ich górnych półek. Powinny być one umieszczone w płaszczyźnie połaci i powinny być równoległe do okapu.

Płyty podawane na dach powinny mieć już obcięte narożniki (rys. 5-16). Układanie płyt rozpoczyna się od pierwszej dolnej narożnej płyty (rys. 5-17). Do nadania jej właściwego kierunku służy kątnica (węgielnica). Pozostałe płyty w rzędzie od okapu do kalenicy są układane przy sznurze (rys. 5-18).

Zakłady płyt powinny wynosić l-r-1,5 fali i powinny być zgodne z kierunkiem najczęściej występujących w danej miejscowości wiatrów deszczo- nośnych (rys. 5-19). Szerokość zakładów wzdłuż fal zależy od nachylenia połaci dachowych i wynosi:

- przy nachyleniu połaci 5-10°

- przy nachyleniu połaci ponad 10°

Nawet większe zakłady nie gwarantują jednak takiej szczelności pokrycia, aby krople deszczu lub płatki śniegu, podwiewane przez wiatr w kierunku kalenicy, nie mogły przeniknąć choć w małej ilości do wnętrza budynku lub na poddasze, dlatego też w celu uzyskania lepszej szczelności pokrycia stosuje się w zakładach płyt uszczelki w postaci taśmy z miękkich tworzyw spienionych, np. poliuretanowych lub z kitu trwale plastycznego (rys. 5-20). Brzegi płyt, przeznaczone do uszczelniania kitem, powinny być czyste, tj. bez zaprawy, brudu i tłuszczu.

Przytwierdzenie płyt do płatwi drewnianych polega na przesunięciu przez wywiercone otwory odpowiednich wkrętek i wbiciu ich w drewno młotkiem tak głęboko, aby każda główka wkrętki wystawała nad podkładkę elastyczną ok. 1 cm (rys. 5-21). Dociśnięcie płyt uzyskuje się przez dokręcenie wkrętki kluczem lub śrubokrętem do oporu. Docisk nakrętki nie powinien deformować fal płyty.

Połączenie płyt z tworzyw sztucznych z pokryciem z płyt azbestowo-cementowych

Do płatwi metalowych przytwierdza się płyty za pomocą haków ze śrubami, przytrzymywanymi specjalnymi uchwytami z płaskownika lub z drutu po przesunięciu haka przez otwór w płycie - rys. 5-22 a, b) lub mocuje się śrubami do metalu (rys. 5-22c).

Połączenie płyt z tworzyw sztucznych z pokryciem z płyt azbestowo-cementowych ilustruje rys. 5-23, a sposób mocowania płyt falistych do płatwi drewnianych - rys. 5-24. Ponieważ płyty faliste z tworzyw sztucznych mają małą grubość i łatwo uginają się pod naciskiem, więc w wielu przypadkach w miejscach mocowania, tj. przy śrubach, umieszcza się odpowiednio zaokrąglone klocki drewniane lub inne podkładki sprężyste, które zapobiegają lokalnym wgniotom (rys. 5-25).

Przy okapie bez rynien płyty faliste wystają zwykle poza ostatnią płu- tew na szerokość 8-blO cm, o ile zaś są rynny - występ ten jest mniejszy (rys. 5-26a). Kalenica jest kryta na ogół blachą cynkową wygiętą na kształt gąsiorów (hys. 5-26c, d). Krycie połaci ilustruje rys. 5-26b, na którym pokazano sposób mocowania płyt falistych zarówno przy stosowaniu podkładek drewnianych lub innych, jak i bez nich.

W pewnych przypadkach, zależnych od wymagań użytkowych, można płyty sklejać między sobą za pomocą preparatów przygtowanych np. z żywic fenolowych lub innych. Przy stosowaniu do krycia dachów dużych arkuszy falistych lub fałdowych z PWS lub PCW można znacznie zmniejszyć ilość zakładów w jednym lub drugim kierunku. Ważne jest, aby każdy arkusz był układany jedną krawędzią prostopadle do okapu, a drugą równolegle do niego, co uzyskuje się za pomocą kątnika i naciągniętego sznura.