Konstrukcje pneumatyczne

 
 

Są to konstrukcje, których kształt i statecz- teczność wynikają z różnicy ciśnień po obu stronach powłoki konstrukcji pneumatycznej.

Stosuje się trzy zasadnicze odmiany konstrukcji pneumatycznej: odmiana I - powłoka jest podtrzymywana dzięki nadciśnieniu we wnętrzu użytkowym budowli, tzn. spoczywa na poduszce sprzężonego powietrza, odmiana II - powłoka tworzy element zamknięty, wypełniony powietrzem sprężonym, oparty na konstrukcji konwencjonalnej , odmiana III - konstrukcja pneumatyczna składa się z elementów nośnych, wypełnionych sprężonym powietrzem, a na tych elementach zawiesza się powlokę z tkaniny lub folii z tworzyw sztucznych.

Schematy powłok I, II i III odmiany pokazano na rys. 4-89, 4-90 i 4-91. Ponadto powłoki pneumatyczne stosowane są jako konstrukcje pomocnicze przy budowie kopuł z różnych materiałów.

Nadciśnienie we wnętrzu użytkowym konstrukcji odmiany I lub w elementach nośnych konstrukcji odmiany II i III powinno być tak dobrane, aby w powłoce na skutek wypadkowego działania nadciśnienia i obciążeń zewnętrznych (śniegiem, wiatrem lub zmianami temperatury) powstawały wyłącznie naprężenia rozciągające, co eliminuje możliwość sfalowania lub załamania powłoki. O ile w konstrukcjach odmiany I sfalowania nieznaczne co do wielkości obszaru występowania są dopuszczalne (zwłaszcza w miejscach umocowania do sztywnych podpór, gdzie zachodzi różnica odkształcalności cienkiej powłoki i materiału podpory), o tyle w konstrukcjach odmiany II i III nie można dopuścić pojawienia się naprężeń ściskających, gdyż powoduje to utratę stateczności i zdolności nośnej konstrukcji.