Elementy warstwowe

Płyta warstwowa składa się z trwale połączonych ze sobą warstw, z których każda spełnia określoną rolę statyczną, przy czym warstwa środkowa (rdzeń) jest na ogół wykonana z materiału o małej przewodności cieplnej, a warstwy zewnętrzne (okładziny) z materiałów o wysokich właściwościach mechanicznych. Płyta warstwowa o określonym kształcie i wymiarach, zaopatrzona na ogół w obramowanie, części stalowe, np. do połączenia z konstrukcją budynku itp., stanowi konstrukcyjny element budowlany (ścienny, dachowy lub stropowy). Jeżeli rdzeń płyty warstwowej nie posiada dostatecznej izolacyjności cieplnej, przestrzeń między rdzeniem i okładzinami wypełnia się w razie potrzeby (w budynkach ogrzewanych) dodatkowo materiałem izolacyjnym.

W elementach warstwowych (znanych w krajach zachodnich pod nazwą płyt Sandwich) stosuje się różne odmiany rdzenia pokazane na rys. 4-1. Okładziny wykonuje się z różnych materałów, a przede wszyskim z blachy stalowej lub aluminiowej, płyt azbestowo-cementowych, laminatów z żywicy poliestrowej zbrojonej włóknem szklanym, sklejki, płyt pilśniowych twardych lub bardzo twardych, płyt gipsowo-kartono- wych itp. Obie okładziny mogą być z tego samego materiału i tej samej grubości (okładziny symetryczne) lub z dwóch materiałów, różniących się na ogół grubością oraz właściwościami fizycznymi i mechanicznymi. Dane dotyczące różnych materiałów na okładziny zamieszczono w tabl. 4-1.

Rdzenie pełne, drążone i skrzynkowe wykonuje się z następujących pianek sztywnych: polistyrenowej, poliuretanowej, z polichlorku winylu, fenolowo-formaldehydowej (FF) oraz fenolowej modyfikowanej kauczukiem (FK), o ciężarach objętościowych wahających się na ogół w granicach 16-P120 kG/m3, a niekiedy nawet większych. Ponadto stosuje się rdzenie papierowe komórkowe (o budowie plastra miodu).

Warstwy zewnętrzne łączy się z warstwą środkową za pomocą spoin klejowych lub dzięki przyczepności wytworzonej między łączonymi materiałami. Przyczepność tę uzyskuje się bądź przez spienianie składników między okładzinami, bądź - przez formowanie ,,na mokro” okładzin na powierzchni płyt ze spienionego tworzywa sztucznego.

Z wymienionych wyżej tworzyw spienionych tylko rdzenie poliuretanowe kształtują się wyłącznie przez spienienie składników między okładzinami. Pozostałe rdzenie łączy się na ogół z okładzinami za pomocą klejów.

Właściwości mechaniczne pianek sztywnych zależą przede wszystkim od ciężaru objętościowego charakterystykę cech mechanicznych najczęściej stosowanych pianek podano wg danych angielskich [66] na rys.