Tworzywa sztuczne w ustrojach konstrukcyjnych budowli

Zastosowanie tworzyw sztucznych do ustrojów konstrukcyjnych budowli wiąże się z różnokierunkowym zasięgiem współczesnego budownictwa oraz wielostronnością w tej dziedzinie rozwiązań funkcjonalnych, konstrukcyjnych i architektonicznych. Konieczność wprowadzenia do budownictwa nowych materiałów jest przede wszystkim konsekwencją budowy takich obiektów jak zajezdnie, hangary, garaże, obiekty związane z wypoczynkiem, sportem i turystyką, pawilony wystawowe, domki jednorodzinne. Ponadto nowoczesna architektura stwarza potrzebę dostosowania do smukłych konstrukcji metalowych cienkich i lekkich elementów ściennych, a dynamiczny rozwój przemysłu - potrzebę łatwego i szybkiego wykonania lekkiej obudowy zainstalowanych maszyn i urządzeń.

Tworzywa sztuczne posiadają właściwości kwalifikujące je do zastosowania w konstrukcjach budowlanych, a mianowicie: szczególnie wysoki wskaźnik lekkości, odporność na wpływy chemiczne oraz duży współczynnik przepuszczalności światła. Czynnikiem hamującym rozpowszechnienie tworzyw sztucznych jako materiałów konstrukcyjnych są następujące ich cechy: niedostatecznie zbadane zjawisko starzenia się, wywołane przede wszystkim działaniem promieniowania ultrafioletowego, mała odporność na wyższe temperatury, właściwości Teologiczne oraz stosunkowo niewysoka sprężystość.

Przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego powodującego degradację fotochemiczną i obniżenie cech mechanicznych tworzyw sztucznych zabezpiecza się je przez wprowadzenie związków absorbujących energię ultrafioletową i reemitujących ją w postaci fal dłuższych, nie działających destruktywnie. Należy dodać, że promieniowanie ultra- mioietowe nie wywiera wpływu na tworzywa osłonięte nawet cienkimi warstwami z materiałów mineralnych, metalowych, drewnopochodnych itp.